чај (имн.) - од (предл.)

Отиде во кујната и проголта речиси полна шолја за чај од џинот „ Победа“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Напладне, заедно со„пленот“, веќе е дома, истуширан, преслечен, и со смирена воздишка ја испива првата голтка топол чај од шумски јагоди и ја отвора скриптата со новата улога.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
* Небото сѐ уште мирисаше на терпентин. Утрото (како и сите утра) на бебешки сапун, на печено лепче и на чај од камилица.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Легната на кревет со неколку доктори и сестри околу себе во една приватна болница одгледав краткометражен филм со мене и моите црева во главна улога, како кратка реклама за колагенска крема и чај од нане на голем плазма телевизор... додека не ме фати анестезијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, гледам: влечки, ’ко во турска серија свртени кон мене, стапалки од шарена хартија, кои ми го покажуваат патот до дневната, до масичката, а на неа, бидермаер од булка и ѕвончиња во чаша за ракија, компјутер со отворен ФБ на мојата страна и чај од нане! Цел свет е мој!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Каков ти беше излогот! Ти не знаеш! Чаеви од тревки, цветови и плодови во сите можни бои, распоредени во големи тегли како епрувети, со капаци како од мармалад од шипки од Подравка“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ми даваат и чај од богородична трева што на суво се собира ко тупаница, а во вода се отвора ко прстите од раката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѝ препорачуваше да пие крв од гулаб, од желка, чај од велебилје, од жалфија, од чемерика.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чај од јасмин? Тоа се славеи меѓу калинките, да. Шеќер? (Навива будилник.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Откако безуспешно ја нападна со чај од канабис, премина на „тешка артилерија“: си ја свари омилената супа со фиде во форма на букви.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Јас не бев, бидејќи бев во Лион.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Жена - не девојка - туку жена која ќе му роди дечиња и навечер ќе му вели „добра ноќ“, а наутро ќе го буди со топол мирислив чај од јагоди, со многу шеќер во него.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Особено млеко и чај од лековити билки, засладен со мед.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Постојано си пиеше чај од кантарион и од други тревки.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Повеќе на книжарите им преведувам од француски.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Исто и на трговците реклами им пишувам: „Реткост! Црвено, божем, чајче од сопствени плантации...“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)