ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Го чувствуваше тоа и се муртеше: чајот во лажниот јапонски порцелан испаруваше и мирисаше на суви треви.

Немирот чаи чај во кујната, нетрпеливоста вари јајца (ровити, од нетрпеливост).

Се сретнувавме само неколкупати во годината и навраќавме во кафеаната Меркез на левиот брег на Вардар, за мене од онаа страна на стариот камен мост, пушевме и пиевме според расположеноста, тој најмногу чај во проѕирна чаша со позлатен раб.

Мавтаат професорите со дневното издание на Дер Морген и го фалат неговото интервју.

Иако сè почна многу надежно.  И пак: Сводот е покриен со сивокрили ангели со леден поглед...  Не, во професорската канцеларија, седнати на удобните фотелји, рабините од семинаријата пијат чај во фин порцелан и зборуваат за него.  ...

„Мислам дека не треба веќе да ги почекуваш своите ученици”, ѝ вели Хана на ќерка си, донесувајќи го чајот во две порцелански шолји со флорален мотив, додека Агата увежбува една партитура во салонот.

Од тоа ја обзеде една замелушеност што ѝ ја помати сликата на сето она што се случуваше додека цврсто не заспа: колку и како не се знае, ама Чана ја раздели топлата чорба од петелот со по малку мевце во неа речиси на сите, ја туруваше во саани, во чинии, во месингани чапчиња, во мисури, никој не ја одби нејзината понуда, дури ни Геле Колишев, деверот на Богородица, ни таа, а нејзините синови ја пиеја како да е чај во големи звучни голтки, колку што се сеќава излезе и надвор во темницата, долу во подрумите и ги стоплила момите на Роса со што таа вратила како благодарност голем грст шеќер во коцки за внучињата на Петра, покрај нив, долу открила и други видеуца од свеќи, и ним им дала иако ѝ велеле дека тие се тука од одамна и дека сѐ имаат, дека не се гладни, дека не се мокри, само понадата на Чана никој немал срце да ја одбие.

Откако отпи од зелениот чај во чашката, позлатена на горните рабови, смирено ми рече: - Мене ми е блиска земјата која ја претставувате, таа е дел и од моето семејство.

Литературата веќе беше свртена страница.

Тој луташе два или три пати вон дозволениот круг последните десет години, се губеше и мораше да биде враќан со полиција.

Беше оставен да лута наоколу, да седи на клупата и да пие чај во кафетеријата.

„И овој чај во мојата уста утринава има добар вкус, мора да е тоа чудо.“ „Не, не Ваше Височество.“

Иван Иванович многу се лути ако во чорбата пронајде мува: тој тогаш просто излегува од кожата - и чинијата ќе ја фрли, и домаќинот ќе го искара.

Иван Никифорович многу сака да се бања, и, кога ќе седне во вода до грло, наредува да му се стави самоварот и многу сака да пие чај во вакво студенило.