час (имн.) - попладне (прил.)

Зимски фебруарски ден, студено. Веќе се стемнуваше некаде по четири часот попладне кога ти се врати од лов.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Беше околу шест часот попладнето. Го кренав капакот и погледнав долу. Ништо не блесна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Хелвиг си доаѓаше околу пет часот попладне... Седеа еден спроти друг. Вечерта.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Влегувавме во два часот попладне, ги затвораа вратите, а филмот почнуваше по два или три часа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Одвај дочекав да биде 18 часот попладне. Ги облеков најизвалканите и најнеугледните пантолони што ги имам и најизбледената маичка што ја пронајдов во плакарот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Беше речиси четири часот попладне, и јас веќе почнав да се загрижувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
МЛАДИЧОТ: По мене дојдоа во два часот попладне.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Го дели времето. Без задоволство. Точно во пет часот попладне.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А се знаеше: скоро секогаш околу пет часот попладне, по патчето што низ угорницата обрасната со маслини, се стрчуваше преубавиот бел коњ со својот мал, црномурест јавач.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во пет часот попладне, пеејќи ја Мојот остров на златните сништа, господинот Финч потчукна на кујнската врата со лесната, нова сламена шапка. „Буу!“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Даг“, ми рече тој околу пет часот попладне, откако ги собравме пешкирите и се враќавме низ плажата покрај големиот бран крај брегот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)