Неговите иследници не беа повеќе оние разбојници во црни униформи, туку партиски интелектуалци, мали тркалезни луѓе со вешти движења и со блескави очила, кои работеа на него во смени што траеја - не беше сигурен, но претпоставуваше - по десет или дванаесет часови без прекин.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Проклет да бидам, измачуван од жедта, со часови без водица, со изгорена душа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Способноста да се седи при машината за пишување со часови без расеаност, секако дека е корисна.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)