час (имн.) - стои (гл.)

Некои луѓе со часови стојат само пред султанската дијадема, со 84-каратен дијамант, сместена во една витрина, која заслепува со своите светлосни преливи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Некои од нив со часови стоеја и гледаа едни во други не поместувајќи се.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И сето тоа за прв пат изгледаше возможно. (...) Божиќното собирање во Централ парк беше прекрасно: илјада клинци шњураа наоколу и делеа цвеќе, палеа мирисливи стапчиња, дуваа, земаа есид, делеа дрога наоколу, ја соблекуваа облеката од себе и се валкаа по земјата, боејќи ги своите тела и лица.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Брат ми ме поведе кон една од палатите на плоштадот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се сеќаваш кога две слики на Џовани Белини, токму од тој музеј, беа изложени во Виена? А ти и јас со часови стоевме пред нив.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)