чардаче (имн.) - и (сврз.)

Тогаш би требало да стои на малото чардаче и таму да ги чека.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Вечерта го однесе во старата куќа со триста чардачиња и со меѓувраќе со чкрткави подови и со миризба на тафтабити, каде што имаше собичка тој, а жената, што ги издаваше собите, го прими на стан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)