цртеж (имн.) - на (предл.)

Уметникот погаѓа дека девојчето има некој свој цртеж на изложбата, па ја води и мајка си да го видат како стои во оваа светла сала во центарот на градот, што многу луѓе ја посетуваат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дали дека на него се обрати случајно погледот на жената што бараше објаснение, а сега го потсилува тоа усмевот на онаа падната мазилка што, сигурно поради посилната светлина во салата, и самиот станува поизразит пред неговите очи, се пренесува преку цртежите на ѕидот, како да му е тука местото, како да не е ова изложбена сала ами кујничето во кое сега жената и детето нажалени ќе се вратат, да заборават уште една ситна болка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но сепак уметникот како да чувствува дека нешто му се одѕива од овој цртеж на неговиот сожалителен усмев.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Неколку современи пиктографски сообраќајни знаци покрај индијанскиот цртеж на камен од Ново Мексико.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Паралелата ќе беше дури и поблиска модерниот знак да содржеше и цртеж на риба!
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На пример, низа брановидни линии можат да претставуваат море или река, а цртежите на луѓе и животни претставуваат нивни „живи еквиваленти”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Првите цртежи на уметникот прикажуваат бикови и тореадори.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Само да најдеме некој учен, кој на хартија ќе ни прави цртежи на куќи, а ние со скепарите и со мистриите... - мечтателски воздивна Кољо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој лик, тоа нешто што во делот од секундата ми се појави на белиот ѕид, тоа не беше цртеж на хартија, тоа беше сенка во воздухот, тродимензионална слика од магла и чад.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Конечно, г-нот И. и г-нот А. можат да отпатуваат, со автобус, во македонско гратче каде што не биле веќе десетина години. цртежи на местото на трите точки: часовници, бремени жени, лист, бакнеж, календар, недопуштена цигара, клуч во брава, салфетки, полуиспразнета чаша, чадор, мачка, сексуален акт во „јавачка“ положба, циркузантче со неопределен пол што балансира по жица, дланка што на Венериниот брег има хоризонтална лузна, расипана жолта неонка што со крцкање се пали и се гаси, куче скитник што лежи на персиски тепих со главата на предните шепи и мрда со опашката, медицинска сестра со старовремска капа и јаки листови на нозете, девојка со испулени сини очи во жолта фротирска машка пижама, сцена од автобусот, во кој, заедно со г-нот И. и г-нот А., се возат и еден молчалив татко со своето зборлесто девојче, кое му се обраќа со „татко Ратко“, еден испотен бизнисмен, кој постојано вика во мобилниот, нагласувајќи дека ќе биде таму најдоцна за еден саат, плус-минус пет минути, млада ромска девојка во која таа ем се кара, ем се смее: Ава карик... тева кераптуке нешто ... макелту манца... а тој ѝ се смее, и ја гушка. г-нот А. кон г-нот И., додека автобусот минува низ една клисура со бујна вегетација и брза река (дождот, сепак, не падна): Те сфаќам, љубовта не е баш секогаш фер спрема оние што љубат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Жената што со него влезе во лифтот не си ти, туку комшивката Гога.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тоа претпоставува, исто така, и првобитно создавање на архаичното грчко писмо во едно определено место, најверојатно на островите на јужниот архипелаг, како и натамошно ширење на истото во облик на различни локални варијанти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како приближна епоха на создавање на грчкиот алфабет треба да се земе почетокот на првиот милениум п.н.е., кога знаците на старосемитскиот систем на писмо ја добиваат онаа графичка форма што е карактеристична за цртежите на знаците на архаичното грчко писмо. Маргина 37 89
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По игра на случај, застанаа пред излогот на една книжарница во кој, меѓу другите книги, се наоѓаа и бројни трудови за разни врски меѓу науката и уметноста: Уметност и физика: Паралелни гледања на просторот, времето и светлината од Ленард Шлејн; Книжевноста во квантниот космос на Сузан Стрела; монографии со величествено сложените Манделброови фрактали, како компјутерски генерирани, така и фотографирани во нивните многу­бројни природни манифестирања; конечно, mirabile dictu, календар за следната година илустриран со Да Винчиевите цртежи на разбранувана вода.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во средината на шеесетите, се зголемуваше бројот на уметниците, почнувајќи од Џаспер Џонс до Џонатан Боровски (Jonathan Borof- sky), од Joseph Beuys до Jean-Michel Basquiat, кои се вртеа кон детскиот урнек на мислење како пат кон искусување на светот со голема непосредност.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Елизабет Мареј (Elizabeth Murray) во својата слика Joanne in the Canyons (нацртана декември 1990.), вклучи во централниот дел од дното, црвен, коцкаст приказ на Empire State Building копиран од цртежот на нејзината четири- и- пол- годишна ќерка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оттогаш Клара го чуваше тој цртеж на масичката, а понекогаш го земаше в раце и се загледуваше во него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Густав ми покажува цртеж на гола жена која се милува меѓу нозете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму, на малото парче хартија, на некаков раб стоеше жена свртена со грбот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Густав се штрекнува додека појадуваме. Густав умира. Го закопуваме Густав.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Доминантно место доби цртежот на Филип, оној во сиви и темни нијанси - депонијата Вардариште.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Среде отворените книги, мапи, цртежи на јагулите, беше ставена мајчината вазна со Игоровото цвеќе што растеше крај Езерото, со свежа миризма и покрај доцната есен.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)