црта (имн.) - на (предл.)

И вистина, тие колца, бидејќи помеѓу себе се најблиски, имаат некои црти на исток блиски со бугарските и на север со српските колца.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Цртите на лицето му беа отврднале, кожата на носот и на образите му беше огрубена и црвена, дури и ќелавиот череп му беше премногу темно розов.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека останатите мислители и поети ги величаа мистериозните длабочини на германската душа и настапуваа како рушители на универзалното, тој се осмели да изјави: „Сеопштата трпеливост најсигурно ќе биде достигната доколку го оставиме намира сето она што ја создава особеноста на различните човечки единки и различните народи, сè останувајќи убедени дека дистинктивната црта на сето она вистински вредно се содржи во неговата припадност на целото човештво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Генијалниот“ младич има црти на Хамлет.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Глигор одвај ги распознаваше истенчените црти на неговото лице.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ги испитуваше цртите на своето лице. Строго, без љубопитност.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Цртите на лицето ти се правилни, иако не многу нежни.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Почнаа да ми се враќаат сите негови црти на лицето: густите веѓи, танкиот нос, кусата вилица, сините очи, неизнудениот патец на главата, широките мустаќи што му паѓаа преку устата...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа е суштинска црта на човековата екологија и затоа треба да биде заштитена од слепите сили што ѝ се закануваат од сите страни.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Навистина беше малку црнгалест, но црнгалест – калеш со најубави црти на лицето, како што можат калешите луѓе да излезат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Додека тие седеа стиснати како курсисти, тој на подиумот накратко им ги изнесуваше главните црти на сценариото, служејќи се со кредата на таблата како професор по тригонометрија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)