Отсега натаму на гробишта и в црква ќе се оди само по еден пат, пругоре по сокакот што ги дели Џокоските и Дамческите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И вистина, одвај ли има нешто поарно од ваквото свршување на македонската криза: за народот тоа е арно, бидејќи ќе се ослободи и од интригантите од разни народности и ќе се откаже од разни поддупувања што го одвлекуваат од неговите мирни работи: црквата ќе го помири неоснованото непријателство меѓу разните народности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Со парите од црква ќе изградиме 5 јавни куќи.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- За утре, - рече Србин, - В црква ќе се одело. Во Богородица Коленовска.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ако не го спречеше клисарот Нестор и другите икони од црквата ќе ги фрлеше.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Да, ќе изорам нива, си велам, ќе посадам дрво, безработните ќе ги згрижам, и најпосле црква ќе направам, место еден, два крста ќе ставам.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ќе изградам црква црква ќе изградам си ветив на животот свој од плеќите ќе ја соѕидам од солзите ќе ја исклесам од устата ќе ја изустам таа црква Жизнена и Божја.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
Мнозина луѓе беа застанале да го гледаат попо како се валкал во калта.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Алабилер уште и до ден - денеска не ќе биди појден на аџил'к.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Ами, аџи, лели попоите со литии од црква ќе дојдеа, да те испратат?
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Црква ќе прајте. Да прајте, џанам, ама со ум.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)