цигара (имн.) - и (сврз.)

Кој има пари ќе си отвори приватна ординација, кој нема, како мене, ќе дреме таму за ич пари. Само за превоз до работа, сендвич, цигари и толку.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во ликовите на едно време.  Мистиката на фотографиите, што во тие денови на детството оживуваа од атмосфера презаситена со чадот од цигарите и минатото што бликнало на семејните вечеринки, подоцна се обидував да ја рационализирам.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гледај!“ од џебот извлече кутија цигари и запалка. „Кент!?“ извикавме сите изненадени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Слегувај од висините и цврсто зачекори, братче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога пушиш веќе не си дете.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Пак нешто се занесуваш: да полетам како птица... како облак бел... вјавнат на коњ со бела грива - и што ти не!“ се подбиваше Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не е за деца, ама ние ќе станеме мажи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во џебот носиш цигари и запалка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Вели, така ѝ било повкусно - цигарата и кафето.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Стражарот го забележа огнот од цигарата и ја зеде пушката на готовс, но знаеше дека кој чури цигара не е лош човек, та го дочека на десетина метра пред него и силно викна: — Ќим с'и сен (Кој си ти?) — Бен'м коџабаши (Јас сум кметот) — одговори Илија и му се приближи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре каде, ефенди; (за рајата сите Турци беа ефендии) носа еден важен абер на муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега Курназ немаше ни трафика ни бутка, туку киоск; и продаваше не само цигари и весници, кибрити и свеќи, коверти со марки и табаци за молби, ами и лижавчиња на дрвца, гумени бонбони и гумички за бришење на мастилави моливи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Киоскот со цигари и весници е отворен, лебот е дојден од градот, а на пазарчето се продаваат домати како јаболчиња, распукани смокви, презреани краставици и модри патлиџани како дебели краставици, динчиња колку тупаници и калинки колку динчиња, прави пиперки како скротени риби и по некоја шарена лубеница долга како тиква за печење.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега можноста за пушење го заинтригира, не само да запали цигара и да ја пувка, туку да ја пуши како едно потполно ново искуство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Запали цигара и по неколку повлекувања ја изгасна цигарата во својата чинија со пита.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
МИТРЕ: Митрејце, донеси го пагурчето ракија да се напиеме со Котета. (Прави цигара и му ја дава кутијата на Котета).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Потем испи грне млеко, запали цигара и заспа под едно дрво. Тажно 'рчеше.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Зошто? праша Паљо; виткајќи во книже собрани отпушоци од цигари и плачеше од чад.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Седнавме под кралскиот бронзен јавач, запаливме една цигара и пушејќи сите од неа го гледавме слабо осветлениот плоштад по кој врвеа минувачи и трепетливи сенки и ту луѓето во сенките се заплеткуваа, ту тие во луѓето.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Имавме некоја бледа претстава дека за многумина геј-мажи што од нас беа постари десетина-дваесетина години да се биде геј имало некаква врска со сакањето бродвејски мјузикли или со слушањето песнички од мјузикли и љубовни жалопојки или со Џуди Гарланд или со свирење пијано, со носење пуфкави џемперчиња, пивкање коктели, павкање цигари и со меѓусебно обраќање со „жено“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се поздравувам со стариот, и при тоа Господ не му го спомнувам, само велам да брои до сто и една и в рака му пикнувам кутија цигари и ќесе кафе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Ако е генералот кажи му дека спијам,“ рече Ливајн. Запали цигара и се проѕевна. „Не,“ рече пожарниот „Твинклтус е.“
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Потоа се враќа, шета нервозно, испокинато, по собата, пали цигара и ги влече долго и жедно чадовите од цигарата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тој е насмевнат надмоќно, гледа првин во вратата зад која побегна Иван, па потоа кон собата на Неда. Вади цигара и пали.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИЛИЈА: Добро си направил (му дава кутија со тутун да направи цигара и потоа го чита писмото).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Запали цигара и запре тука, откривајќи дека попладнето веќе одминало.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Ајде седнувај душо! Прво ќе почнеме со кафето, цигарите и сѐ друго по ред.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тргна уште еден дим од цигарата и ја зафучи пред себе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Му палам цигара и го терам да расправа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Витомир завиткува нова цигара и почнува да чкрапа за да ја запали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Витомир витка нова цигара и гледа нагоре во ламбата што црцори и примижува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја запалува цигарата и ја закачува в уста. Буричнува со машата во жарјето, вади едно жарче и ја запалува цигарата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние зборуваме, тој само ќе ја поразгори цигарата и пак удира со теслата, ги сложува лактиштата, ги лепи. ־ Добро, бре луѓе, вели Дуко по некое време, мора да се прекрштаваме?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пувка со цигарата и ја полни меаната со чад. Јас го гледам и ми се смачува да го гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Застанувам до Ристета од Жван и тој ми кажува за Миленко. Пали цигара и ми кажува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќаме пак во собата, зачадена од цигари и од миризби на овошје.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Витомир ја залепува цигарата и ја запалува. Пувка и го чеша јачменчето на окото. - Не чешај го ако не те јаде, вели Григор Бакалот. - Ме јаде, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А Витомир уште со прво се фати за тутунот. Само витка цигара за цигара и само чади. Чади и јаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тој момент на среќа како од лежење врз бранови, како од предаденост на некакво лизгање преполно со тополи, не можев да ѝ го кажам она што таа би го разбрала како лудост или болест што и беше само на друг начин, на некои други животни брегови; ѝ зборував за нејзиниот прамен коса, за нејзината црвена чанта, за нејзиниот начин да го набљудува огласот за некоја бања, за тоа дека не ѝ се насмевнав поради донжуанизам или здодевност туку за да ѝ го дадам цветот што го немав, знак дека ми се допаѓа, дека ми е фина, дека патувам пред неа, за уште една цигара и уште еден чинцано.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во ред, собери се сега и немој да изгледаш како некој спид фрик.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја прашувам за цигара и пушам полека внимателно слушајќи ја како зборува, но со одредена резерва.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тргна уште еден дим од цигарата и ја зафучи пред себе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Запали цигара и погледна во часовникот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Дневната заповед на Големиот Брат очигледно беше посветена на одавањето признание за работата на една организација позната како ПТЦЦ, која ги снабдуваше морнарите на пловечките тврдини со цигари и со други потрепштини.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па и бурмут го научија да трпа, та, ене го и тој дошол и седнал кај Петруша, којшто покрај бурмутот и цигарата и „чај“ му нарачал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го стиснав жарчето во пепелницата и пак ги најдов цигарите и запалката. Ја осветлив.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тате пушеше цигари и раскажуваше како било кога тој бил дете во 1997 година.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На една маса шишиња од и со виски, шише ракија, празни лименки од кока-кола, празни кутии од цигари и кеси од сендвичи.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Зад индиго плавите завеси утрото, пушеше цигара и си замина.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Тој извади тутунќесе, од весник скина парче хартија, свитка цигара и запали.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кикицас ја изгаси цигарата и рече: - Во оваа ситуација тој предлог е веќе задоцнет и не постои никаква реална можност за негова реализација, па дури и за спомнување.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пубертетлијата извади цигара и ја запали.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Меѓувремено продавницата се испразни. Влезе внатре со изговор да купи кутија цигари и да види дали евентуално ќе чуе уште нешто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Трга од цигарата и го заматува стаклото со чадот, со дишењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ирина си ја пувка цигарата и на ништо не ја клава Жења.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни светкаат така жарчињата од цигарите и ни го угреваат лицето, ни го појаснуваат стравот. 31.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мене ми е прва цигара и гледам како се трга чадот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Собравме пепел од цигари и си ги светнавме забите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вечерта ни префрлија две парчиња леб, една кутија цигари и кибрит.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие палат нови цигари и се фаќаат за глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Следуваше долг протокол со низа испушени цигари и салатата од зелка со други додатоци како патлиџан и краставица.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Само продолжи така; кај Надежда на кафе; со другарка ми Славица одам да прошетам низ населба; со другарка ми Софија бев во „Багдад кафе“; ќе појдам до кај сестра ми... а децата нека прават што сакаат, секое на своја страна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, контрола немаш никаква. Ти само продолжи да си ги пиеш своите кафиња, да си пушиш цигари и да си пишуваш текстови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)