цигара (имн.) - се (зам.)

Седна до нас и палејќи цигара се насмевна кон Цанета.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
43. НА ОРТОМА ТАА ПРОСО СУШИ - а на телевизорот кога цигара се пуши својот маж со своето сврдле го буши: отвори го прозорецот, овој дим ме гуши...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Чад од цигари се издигаше нежно нагоре. Таванот притискаше напукан и зачаден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)