Билјана не чека да ѝ се рече двапати. Седнува меѓу мене и старецот, го држи цвеќето в рака и чека.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Друг ја испрати.“ „Кој е тој друг?“ мирно праша додека ја наслушуваше рамномерноста на својот механизам. „Не го познаваме“, му рекоа. „Личи на палјачо и има апашки очи.“ Ја најде со цвеќе в раце и предавнички пламен во очите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)