цар (имн.) - има (гл.)

— А бре, убаво лошо, јас го реку, ефенди. Од една умирачка повеќе нема.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„ЛОКАЛНА СЦЕНА“ илустрација: Гриша Брускин БАМБОЧАДА* „Состојбата со литературата - како впрочем и со сѐ друго, овде - е очајна, и тоа е ноторност слична на онаа дека царот има козји уши.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Чоекот имал една ќерка многу разумна и носот је бил малце накривнат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Покрај царот имало еден стар чоек што се допрашувал до него за секакви работи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога је чул зборот од девојчето Лалата, веднаш беше се сетил оти је итра прилична за царица.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еден аскер падна, бог да го прости, царот има илјадници такви; токо речи колку пари да собериме и дај башлама на народот да си оде по работата, да не проникне седбата, да гладуа на зимо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)