Една вечер, враќајки се во хотелот во Сурен, кој се наоѓа на една малку осветлена улица, оддалеку забележав силуета на пстара жена, која преку оградата на еден двор, со некого нешто полугласно разговараше.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тоа најдобро може да се почувствува по хотелите во кои нема никогаш слободни легла.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Портирот не праша од каде сте, не се интересира за пасошот, важно е прво да ве смести во хотелската соба, да ви ги покаже леглата: чистиот чаршав, јорган и перница, да наплати кога ќе си одите и дури да ве почести со едно убаво турско кафе за „алашверишот“ Хотелите во Истанбул се и скапи и евтини.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Патем од соговорникот разбрав дека „Бетон“ изградил два големи трговски центра - еден во Франкфурт, и уште еден во Фирнхајм, со по околу 50.000 квм. продажна површина; хотели во Бадзаген; па блок згради на старечкиот дом во Оберурсен, и други објекти.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„Дуна“, или преведно „Дунав“, е најубавиот и најголем хотел во Будимпешта, со неговите осумстотини легла, со безброј ресторани, фоајеа, сали, салони, продавници на сувенири за девизи и со прекрасни тераси и слаткарници.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Карло четвртиот спокојно си денгуби во градината и го предвидува векот кога баш неговото име ќе му го стават на еден хотел во Прага.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ранетиот Гарибалди се мачи да не офне оти во Пиза озборувањето е прилично распространет спорт и од едно обично офкање мигум се прави претсмртен вресок.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
А пак приказните на Огнена Гулева, дека низ моите одаи прошетале многумина... ме потсетуваат на снегот: напаѓал напаѓал а по него безброј траги, но само до утрината.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дури кога поминале некои од нив да служат во новоизградениот хотел во градот а другите во куќата за разонода на И. Мали, јас сум се нашла во полето, близу до ќерамидницата, но кој ме довел таму и со каква цел останува да се разреши во некое друго време кога на вистината ќе ѝ тргне од рака да ја намота измрсената преѓа на настаните во чист здрав клопец.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На падините на планината Бела Вода, над патот, хотели во градба.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Како човек, терајќи си го животецот во собата во ефтин и нечист хотел во Париз, не личи на никого.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Се сретнаа во хотелска соба во еден од поскапите хотели во градот - тој сакаше да делува великодушно, барем на првата средба.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Во пижама јоргован боја, како во оној излогон во Истанбул карши хотелот во кој го варат најодвратното кафе од кал.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во темната аула на хотелот во Сингапур, во улицата Бенкулен, а „НОВА рацете му исцртуваат најразлични сфери на влијание, точката на слабост која ја откри во заштитниот оклоп на некоја група на умови.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
„Дваесет и три и триесет.“ „Во хотелот во дваесет и три.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Резервирав скромен хотел во Анталија, но ти ми рече: "Резервирај некој поубав хотел, ова ќе ми биде последен одмор".
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Во Анталија бевме сместени во еден хотел во близина на местото Кемер.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ќе дојдам во хотелот во четири часот попладне.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
А ја најде во еден хотел во Александрија во кој тој работеше.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Штом слезе на бензинската пумпа, ѝ се изгуби од пред очите, и по некој ден се врати во хотелот во Александрија.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Попладнето Џорџ Смит излезе надвор и појде кон океанот што се брануваше со широките упадни движења на час топлите, час студени луѓе, кои при крајот, со залезот на сонцето, со телата обоени како ракови, печени гулаби и гвинејски кокошки, тргнаа тетеравејќи се кон нивните хотели во облик на свадбени торти.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Имаат време да се напијат уште по едно кафе.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Иако патникот веќе се навикна на недоволното греење во хотелите во Полска, во собата прилично студи.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ретко некој хотел во историјата на една земја имал толку нагласено, дури и мистериозно значење за државата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Истиот зеленикав руски џип, го видов од прозорците на долгиот коридор од хотелот во Влора, кога во долгата, пеколна ноќ, исцрпен од жед одев во собата на директорот на театарот да ги испијам потребните резерви вода за наредното патување.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Елефтерија, веднаш по првата ноќ во неговиот хотел во Атина, веќе му имаше речено: „Признавам. Помалку очекував од тебе“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- Го направив тоа во еден хотел во Прилеп.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
При уривањето на Банката, еден од ѕидовите се урнал врз Германскиот клуб кој бил до Банката, и во дворот на еден од главните хотели во Солун.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ана работела како собарка во познатиот хотел во Софија “Батемберг“, Во кој редовно одседнувал Гоце Делчев кога престојувал во Софија и во кој навратувале голем број македонски револуционери.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
- Еднаш им се јавив во хотелот во Бомбај.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Рецепционерот вели, отпатуваа во Гоа и ќе се вратат по седум дена..
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)