Личноста на Олдос Хаксли, филозоф и мистик по лично убедување, човек чиј вид сериозно бил оштетен со долгогодишнто неизлечиво очно заболување, била како создадена за мескалински визии.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
VIII Климент Камилски во еден период толку многу се внесе во читањето и размислувањето за делото на големиот француски филозоф и математичар Рене Декарт што со сигурност можеше да се смета за редок, ако не и единствен картезијанец на овој дел од Балканот, ако не и на целиот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Андерграунд уметникот е како Сократ - филозоф и мудрец во своето тело и во реонот на својата перцепција; доколку андерграунд уметникот биде вознемирен и испровоциран од масите тој уште подлабоко бега во подземјето.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тој тоа, меѓутоа, не го вели во врска со мислителот и научникот, филозофот и научникот.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тој не вели „филозоф и поет“, туку мислителот (Denk- er) и поетот (Dichter) мислат и пеат.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
17. Тоа пресуди логотетот да пресече: утредента сам го донесе страшниот клуч во одајата на Филозофот и му го предаде на рака.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Логотетот сѐ така еднакво се смееше, и веќе стануваше непријатно; тоа го почуствува и Филозофот и продолжи: „Оче Стефане; ако секој ден чиниш чтение, од утро до мрак, и така правиш шеесет години, колку чекори книги од твојата библиотека можеш да прочиташ? Не повеќе од еден до два чекора.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И нека се знае, преку говорот на летописот, за вас кои доаѓате: тројца бевме, Лествичникот, Филозофот и јас, Иларион Мозаичник, во шест илјади триста седумдесет и второто лето Господово, на вториот индикт од создавањето на светот, во месецот петти, ден од месецот тринаесетти; слегувавме, за третиот печат од вратата на одајата кобна да го отвориме, по третпат во неа сподобие човечко да влезе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но логотетот се смири, и со наредба царска, со указ, самиот реши: и против волјата на единаесетмина бедни и лицемерни од советот царски, сепак определи до него да седат и Филозофот и Лествичникот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А логотетот потем падна на коленици пред Филозофот и со солзи радосници почна да го моли да го научи и на други мудрости подобни и богоугодни, на сите уки и тајни откровенија што во себе ги хранат буквите и словата од родови разни, изумрени или живи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А вака беше, оти не беше инаку, од моја уста кажано, со моја рака пишано: откако се поклонивме ние пред Филозофот и тој пред нас, логотетот рече: „Добредојде, Филозофе“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Мир со тебе, пречесен“, рече Филозофот и се поклони пред логотетот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И со слово мачно, со јазик одбран, со срам и пониженост му преподаде логотетот на Филозофот и слово за ќерката малоумна негова, за срамот негов, за гревот што не го сторил тој, ами некој негов предок, а тој го плаќа како долг туѓ од божјата книга на вересиите запишани.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Од друга страна, ‘деструкцијата-во-уметноста’ претставуваше директен, конфликтен, неугоден и несентиментален дискурс, нејзините пракси се сирови, страсни, ангажирани, нетрпеливи, скептични, песимистични, критични, а понекогаш и ризични, вон контрола. (Stiles 1992:85-6) На филозофијата секогаш ѝ требало субјективното искуство за да ја објасни реалноста, додека науката требаше да биде на другата страна.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Но најраните научници, како Њутн, беа филозофи и алхемичари.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Победата е секогаш само илузија на филозофите и улавите... . Вилијам Фокнер
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Бев наоружан со константите на белградската сиповска школа, која почиваше врз ригидни професионални принципи, цврста внатрешна конспиративност, но и врз отвореност градена уште од времињата кога на нејзино чело беше прекалениот борец и европски интелектуалец, филозофот и надреалистот Коча Поповиќ.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
„А сепак,“ му реков на брат ми, „погледни ја оваа слика – не е ли овде трагиката најсилна, во овој миг кога мајката го гледа умирањето на својот син?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Идејата за спасението и бесмртноста го порекнува трагичното, уверуваа философите и теолозите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)