Значи, сакам да кажам, не е важно дали актерот ќе ни ја сервира сценската фикција стоејќи на глава, нудејќи ни ја со клепките, гонејќи си ја сопствената сенка или стругајќи на зарѓаните гласни жици.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)