фиданка (имн.) - во (предл.)

Ти остана детенце, утеха една во жалост, бујно ко фиданка в гора, За подвигот татков со восхит ти, иако мало, сакаше јас да ти зборам.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
„Фиданките во стакларникот се фатени, набабрија окца“, му рече Томе на чичко Темелко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)