феномен (имн.) - на (предл.)

Иако овој проблем се среќава во повеќе формулации, во поедноставена форма тој се сведува на прашањето: Дали постои и ако постои од каков вид е врската помеѓу она што се случува во духот и она што се случува во телото и неговата физичка средина?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Всушност, станува збор за тоа дали и како феномените на духот (според некои автори феномените на свеста) би можеле да се протолкуваат со поимите за материјалните феномени.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Другата доминантна тема–идеја во романот, која произлегува од претходната, е, всушност, самиот феномен на козите што се наложува и од еден антрополошки аспект при што авторот, натаму, низ својата сугестивна моќ, а никогаш експлицитно, и соочува со релацијата на човечките законитости кон светот на реалниот живот, што значи дека без кози, ќе нема млеко, ќе има недостиг на храна, ќе настапи глад итн.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Неговото задирање во приватноста не е насилно бидејќи изложувањето на феноменот на урбана култура во градски простор мора да биде нешто што граѓаните нема да го доживеат како вознемирувачко продирање во секојдневието, туку како дел од околината со кој се служат и во којшто живеат.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Составени се од разнороден материјал кој во дадениот момент и на даденото место бил при рака: филозофијата на јазикот, популарниот виц, психоанализата, феноменот на масовната култура, критика на идеологијата, народна пословица, пцост, воен злостор, Кант & Сидни Ламет, Лакан & Фрањо Кухариќ, Аралица & Хамлет, Бајо Паторот & Ј.Б.Тито... 12 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Феноменот на поезијата постои за да се воспостави ред меѓу нештата, ред помеѓу човекот и времето, зашто вистинската традиција не е завршено минато.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Феноменот на таквата „големина“ им се измолкнува на сите исклучиво „класицистички“ или „маниристички“ интерпретации.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Моето двогодишно отсуство од штафелајните играрии е извесен тип на уметничка мимикрија во чија позадина е бавењето со феноменот на „синестезија“ како облик на енергетско- семантичка трансформација.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Принципот на забрана исто така создава мистификаторски ефекти околу феноменот на дрогата, а тука најчести иницијанти се токму оние со најмалку искуство -тинејџерите.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Јазик, слобода, дух, непобитно е, дека феноменот на јазикот не може да се заобиколи, дека тој претставува апсолутна материја на поезијата, дека е стожер околу кој кружат и музичкото и ликовното и мисловното и духовното и самото време, најпосле.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Потсетувајќи се на тоа а во контексот на оваа медитација, сѐ повеќе се уверувам и осознавам дека не само не е едноставен туку напротив, дека е многу сложен и честопати несовладлив проблемот авторот сестрано да го согледа и проучи феноменот на видливото.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Видливото, реалноста, има смисла да егзистира во феноменот на научниот контекст.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
На рана возраст во животот, во кои и да е миг кога стануваме силно свесни за своите желби, геј-мажите откриваат дека повеќето човечки суштества што нѐ привлекуваат ни најмалку не се заинтересирани за сексуална врска со нас, дека не ги привлекуваме и дека не може да ги привлекуваме и дека некои од нив самиот факт за нашата желба ги грози.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Сигурно, возможно е да се обопшти овој феномен на луѓе што не се геј- мажи, бидејќи сите во еден или во друг миг почувствувале дека голем број од гламурозните по кои желувале се над нив, недостапни, па дури и дека чувствувале одбивност; но барем хетеросексуалците не чувствуваат дека предметите на нивната љубов им се категорично недостижни, бидејќи спаѓаат во погрешниот пол, што е токму она што го доживуваат геј- мажите).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напишал: „Она што секогаш одново ме возбудува – тоа е феноменот на љубовта: меѓу верникот и Господ, меѓу жената и мажот, меѓу родителот и детето; и љубовта небесна, и љубовта анимална и онаа што место човек за опсесивна страст ја има потрагата, морињата или Големата Идеја.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Науката, слободно можеме да кажеме и светската научна мисла, допрва треба да даде одговор на прашањето за феноменот на генерал Стојан Маринов.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
* За феноменот на гласовно превртување (метатеза), кој што има можеби уште потесни врски со работата на сонот одошто спротиставувањето на значењето (антитеза), споредете и W. Meyer- Rinteln, во: Kölnische Zeitung, од 7. Март 1909. година.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Иако можеме со една јазично-стилска анализа да проникнеме во феноменот на создавањето на тој свет, сепак, се чини, никогаш докрај нема да осознаеме, како тој ни се наметнува, како ни се налага и на кој начин проникнува во нашата свест и во нашите емоции.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Монтењ, тврдејќи дека можел да се смета за среќен и оној којшто успеал да се најде само во сенката на еден вистински пријател, сепак ја објавува својата формула за феноменот на пријателството: Бевме пријатели зашто тој си беше тој, затоа што јас си бев јас! (Parce que c tait lui; parce que ctait moi!)
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Откако малку се созеде, Игор Лозински продолжи: - Моќта за совршено држење на непогрешливиот правец во движењето на јагулите, била споредувана од научниците со моќта за ориентација на птиците - преселници, но сепак овде се работи за два различни феномени: има француски научници кои долго време го проучувале патот на јагулите за на крајот феноменот на нивната совршена ориентација да го препишат на еден вид атавизам.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овојпат младиот пријател се зафаќа со феноменот на заминувањето на една и доаѓањето на друга љубов.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кога би можела на еден суптилен начин да одговорам на феноменот на постоењето, тогаш моето постоење без тебе и без нас заедно би било сурово и измачувачко.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас ја пронајдов својата цел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Метафората на балканскиот козји трагизам е сигурно израз на сфаќањето на феноменот на власта, присутно уште од отоманското време, која на Балканот, се прифаќа како фаталност, која доаѓа од многу далеку и од многу високо, дури и од самиот Бог, и која мора да се поднесува и се останува немоќен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пустина во која култот на автомобилите, вискито и мразот се одвива секојдневно: феномен на леснотијата покрај фаталноста на пустината.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Некакво искуство кое би ги поддржало ваквите стремежи во (македонската) политичка и културна традиција, не постои, што значи дека секој кој ги смета за свои во денешна (Македонија) мора да биде незаконско дете на сеприсутната национална традиција, значи бастард. okno.mk | Margina #32-33 [1996]
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бидејќи, за систематично да се поткрепува културата на контрадикции, за едно отворено свртување кон феноменот на масовната култура, за константно да се испитува привилегираната позиција на интелектуалецот, и за да се поддржат демократските промени, мора да се биде изрод, бастард.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Феноменот на престижот, чувството за престиж што кај човека сѐ повеќе се развива колку што повеќе тој има.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)