Инспириран од случајот на првата официјална женска туча на плоштадот во Скопје каде неколку скопски шмизли се изџигерија меѓу себе со шамари и боксои поради богат момак кој се вратил од гурбет ме наведе на една анализа на овој феномен кој е сѐ поактуелен во нашата посткомунистичка транзиција.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Мојата муза е нешто несовршено, но нешто на кое му се восхитувам. Феномен кој најмногу на светот ме нервира.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Додека уметноста денес е современ феномен кој што зазема свое место во глобалното капиталистичко општество, многу јапонски уметници негуваат посебен естетски израз развиен низ вековите на постоењето на земјата, посебно од средината на 17- от до средината на 19-от век, кога Јапонија беше затворена за надворешниот свет.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Навистина имаше неколку феномени кои во историска смисла би биле почеток на андерграундот во Скопје скоро цела една деценија пред фамозниот чајџилнички период, но во градот кој сѐ уште беше центриран околу сопственото корзо овој обид немаше многу шанси да преживее.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Едноставно, нашиот театар е феномен кој може да се движи и без да крева прав.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
За да се спроведе овој процес на објаснување мораме да бидеме водени од феномени кои се опсервираат на макро ниво.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Научните теории се менуваат постојано така да се прошири опсегот на феномени кои тие ги помагаат да ги разбереме.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Скопските шмизли се феномен кој со забрзано темпо започна да се развива некаде со распадот на бившиот систем и создавањето на две и пол класи во државата на новокомпоновани богаташи од една страна, кои опфаќаат 5 посто, и сиромашна класа, која брои некаде околу 90 посто од населението.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)