Во муграта се растураа чекори во собата. Жилеста рака го симнуваше фенерот од бруќето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Светот ќе го понесам во фенер од светулка, На крилат коњ ќе го пренесам цело време За да застанам пред себеси И да речам: Би небичас А се беше Бреме Бреме Бреме.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
- Јас ќе ѝ светам, велам јас, и го земам фенерот од Левтерија и Левтерија оди напред а јас одам по неа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)