Во времињата кога беснееше фашизмот на двата брега на Езерото, останувајќи на некаква позитивна и спасоносна дистанца од режимите, Татко се нафати да ја врши адвокатската дејност. Се спасуваше, го спасуваше семејството бранејќи некој од некого.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Животот му продолжи во парадокси: спасувајќи се од италијанскиот фашизам на Татко му преостануваше единствената можност за спас, ноќе да ја мине границата преку Езерото, или да биде интерниран во италијанскиот логор Порто Романо.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ако, понатаму, го одземеме колонијализмот, тогаш сѐ уште ни останува балканскиот фашизам на усташите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)