Во една ненадејна насоченост и опседнатост тој пишува: „Поезијата е збунување; слободната фантазија се опива со она што никогаш не се случило; невистината е попоетска од вистината, историјата, интелектот и умот само го попречуваат furor poeticus.“
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Натаму, нему ќе му се допадне и профинетата иронија, зашто подбивната фантазија се извишува над обичното боење со црно на една ситуација која навистина беше црна...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дури, имаше моменти во детството, кога во својата фантазија се исправав дотаму, што би бил готов да убијам, за да ја симнам таа навреда од нашето семејство и да ја спасам неговата чест.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)