училиште (имн.) - го (зам.)

Средното училиште го поминав кршејќи глава со секакви учители и администрации.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Училиштето го напушти и седи кај некоја пријателка во селото.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Добро, мој Иван не го избраа за народен херој.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Немало кој да го поттурне таквиот предлог, во колку воопшто постоел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гледам како во некое училиште го менуваат името Иван Горан Ковачиќ, хрватски поет кој ја има напишано најсилната и најубавата воена поема во хрватската книжевност.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Немате слушнато за Иван? Додека не тргна в училиште го викав Ване.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој си спомнува како во едното училиште го уверувале дека тој е Грк, во другото – дека е Бугарин, а тука – дека е Србин.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш и училиштето го преселија таму; го направија едно единствено училиште за сите околни села, па и децата од Потковицата, толку колку што ги има, толку колку што преостанаа по последните раселувања, оттогаш до ден денешен преку ридишта одаат на училиште таму, во Тополчани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)