Таму ми остана духот, та не е ни чудо што на утро не станувам и в ноќи не легнувам.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Очигледно беше дека оној вид средба што се случи тоа утро не можеше да биде повторен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И тоа што Јанческите не знаеја или не сакаа да кажат како изгледал и што зборувал ајдутинот, (Велеа од што биле обземени од жал за стрика Анѓела и од што се стаписале од страв кога влегол ајдутинот низ Мала врата сега додаваа сам си отворил, не виделе како изгледа дури одвај и разбрале што им зборува), и тоа што не лавна ниту пес и што не шавна ништо друго што е живо, и тоа што утрото не се најдоа никакви траги ниту од Бошета ниту од ајдутинот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Утрата не беа така привлечни, зашто кога ќе се разбудев мама и тато веќе беа отидени на работа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)