утро (имн.) - ги (зам.)

За тоа, пак, се грижеа Ариф и Злате, кои секое утро ги прибираа ведрата со млеко, мисурките со мед, погачките, шишињата со ракија и го колеа бравот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мирче секое утро ги слушаше овие гласови, но не му обрнуваше никакво внимание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Секое утро ги допирам моите сонови, чекор сум поблиску до мојата среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас никогаш не се откажувам од сонот, немојте ни вие!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
...се набљудуваме еден во друг ја храниме жедта сѐ повторно се враќа сé повторно бега утрата ги засолнуваат крвавите траги во зеницата ја потиснуваат вистината на ноќта под погледот добро утро убав ден им отпоздравуваме на соседите мило мое ги гушкаме децата ќе ти се јавам им телефонираме на оние од кои не бараме премногу вратите се отвараат и затвараат куќите повторно градат повторно уриваат... ...дојди ми го извикуваш името змиите се множат толку брзо секој миг отровот ќе се разлие зарем тоа го сакаш да умрам за обајцата отфрлена осрамотена дојди татко си ми и љубовник спој се со мене заштити ме дојди ќе газиме по змиските глави ќе го минеме очајот без да погледаме надолу ќе се разбудиме во истата постела и нашите облеки расфрлени околу...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Во својата душа дедо Димо искрено ја држеше страната на Дуковци, цврсто се радуваше на нивната тврдоглавост, па кога утрово ги виде како жнеат, она негово „Да ви се позлати српот“ беше најубава желба што еден селанец може да му ја упати на друг.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го зеде чкорчето и со трепетливата рака го чкрапна, потоа го запали првиот од осумте фитили што утрово ги направи маж ѝ изговарајќи го традиционалниот благослов: „...Leadlik ner shel Hanukkah”9.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таму секое утро ги носам децата на школо. Албанцко.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во среда постевме, а леќата се вареше на оган од суви лепешки, кои јас секое утро ги лепев по ѕидот за да се исушат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)