И така: по некој стих, по некоја утеха ќе ни пишат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Тоа ли е твојата утеха? Помислата дека вечно ќе живееш преку своите дела?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога ќе се смиреше, по испиеното кафе, во утеха ќе си префрлеше дека сепак не е негова работа да си го цепи умот за далечната иднина, за комунизмот, има за тоа поумни глави... ***
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Повлекувањето кон старите традиции ќе биде актуелизирано, но таквиот импулс е импулс на очај и замислената сигурност и утеха ќе бидат од краток век.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И тоа мое објаснување за настанокот на религиозните верувања како резултат на потрагата по утеха ќе трае подолго од кое и да е религиозно верување.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)