уста (имн.) - свој (прид.)

Ви се јавува и сосема заборавена работа, некогаш малечко трнче што ви влегло во босата нога, помните како мајка со игличка полецка го молкне и, за да не ве боли, непрестајно дувка со уста својата душа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Да, сакам да ме љубиш со бакнежи на устата своја!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нека се залепи јазикот мој за устата моја ако тебе не те запаметам, ако не го извишам Ерусалим на врвот од својата веселба.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)