А да ги прашам нетто историски, на пример, како се викал синот на Владислав, уплав ќе ги фати.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Лутината му ја потсилуваа и многу други работи на кои се присетуваше; се присетуваше како силен уплав ќе добиваше кога ќе стапнеше во коритото вода крај креветот кое мајка му го оставаше за да го разбуди да не шета ноќе...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Не можел да стане јасен, разбирлив, можел да ги трогне со библиска можност за воскресот на сите мртви пред кои живите ќе клечат и во безумен уплав ќе молат да им бидат простени гревовите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Небото и сѐ поблиску и погромно и можеби те чека ново, мачно искуство на Атлас.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Чекале тој глас да порасне во него, да го напне, да му ги расфрла ситните парчиња на распаѓањето, онде, по рудината со заборавен пат од непознати времиња, а тој уште чекорел кон нив небаре и самиот се плашел навистина да не се распадне на педа од отворениот гроб, од незасилениот пламен во јамата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)