ум (имн.) - негов (прид.)

И детето се почудило.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ех, туриле веќе житото во водејнцата да се мелит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чуле големците, се зачудиле на умот негов и си го клале цар.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си се ујдисала со умот негов што го има колку една кокошка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)