улица (имн.) - во (предл.)

(...) Велветите живееја во стан на Третата улица во Вест Вилиџ.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Изгледаше дека кога станал утрото, добил некоја идеја, а остатокот од денот го поминуваше развивајќи ја - тогаш, на пример, застануваше по еден час и штом пак почнуваше да говори, тоа сигурно беше додаток на развојот на неговата идеја или нејзино расветлување од некоја друга страна, секако, без оглед што сте зборувале во меѓувреме.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Затоа, а за полесно движење на своите војски, Наполеон наредил, секоја улица во Келн да се обележи со број.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Солун може најдобро да се почувствува кога се скита бесцелно низ него, од улица во улица, од сокак во сокак, од излог до излог, од еден во друг крај.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На овој простор почнува и улицата на улиците во Прага - Париска.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во екот натуристичката сезона, низа улици во Софија се полупразни, без вообичаена живост.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тие беа цело стадо, а за нив се грижела целата улица во која беше мојот хотел.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во тие маала во кои и јас сум израснала, се меша мирисот на времињата и на просторите, јадењата што мајките на нашите прабаби ги понеле од Иберија со аромите и рецептите донесени од Турција, од Стамбол и од Солун и од богатите мисирски пазаришта на бахари и на друго зајре што доаѓа од различни места на Блискиот Исток.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како што можете да претпоставите, со семејството припаѓаше, фала му на Севишниот, на старата, сефардска, не на новава синагога на „Космајска” улица во која одат мондените и доселените Ашкенази.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се чекаме во договореното време, на договорената улица во два различни града на планетава (чудно како не се промашуваме).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Тука, на плоштадот Свети Марко во Венеција, доселениците од Македонија севезден повторуваат и потретуваат дека каде што има селидби, има и опустошени цели села и градови, има талкања по улиците во новите градови, каде што сè почнува одново.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тука, на плоштадот Свети Марко во Венеција доселениците од Македонија неодложно се потсетуваат дека од памтивек се навикнати на печалби и селидби, навикнати се водата постојано да им е до гуша во живеачката, навикнати се и кога пеат да ја колнат туѓината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Дотогаш Кроче се немаше напиено расолница ниту беше каснал сарма и допрва се токмеше да ја одгатнува душата на јужните зелки која пргаво капеше од чепурот на џиновската каца со расол, една рана зима, пред 58 години, на дното на Балканска улица во Белград.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Еден кров бутка друг, шилесто е, повредува, крвари долж светилките, долж улиците во сино, во црвено, во жолто...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Увезените турски сапуници толку го шашардисуваа Македонецот што улиците во вечерните часови во градот беа речиси празни.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Питон: Слушајте, момци, има уште нешто: не можеме да се симнеме на улицата во фракови, ќе ни се смеат в лице.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
На најпрометните улици во New York може да се види осамен младич кој застанува, ја остава торбата, вади од неа тегови и билдува.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
1. Влегуваме во засводените со молк улици во одот твој се распознава суровоста на пронаоѓачот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Одеднаш и подисплашено станав свесен дека она што ми ја наруши концентрацијата се чекори по опустената улица во глувото пладне.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дуќаните му беа подредени по работ на најпрометната улица во големиот град. Овде луѓето минуваа како надојдена река.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се селеле од еден стан во друг во еврејскиот кварт Леополдштат, и во секоја улица во која се вселувале им се раѓало по уште едно дете – Роза во Вајсгарберштрасе, Марие во Пилерсдорфгасе, јас во Пфефергасе, Паулина во Глокенгасе, Александар во Пацманитенгасе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многу боледував во детството, и мама постојано беше крај мојата постела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Доволен број од нас се враќаа со вести „од прва рака“ охрабрувајќи ги и другите да се обидат во истото - увод во масовното излегување на студентите на улиците во шеесеттите години.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Блееше и плачеше како дете, а крвта му течеше по правливата улица (тогаш улиците во овој крај од градот уште беа само набиена земја, оти калдрмата дојде многу подоцна).
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Татко му се труди во целост да ја елиминира улогата на улицата во воспитувањето“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Многу светски метрополи имаат улици во кои преку отисоците на дланките може да се види колку славни фаци ја посетиле.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Имено, според раскажувањето на тамошните жители, еден ден, на една од централните улици во градот, се појавил свирач на саксофон.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Ова е полошо дури и од Америка, ми вели еден човек на кого случајно наидов на централната улица во градот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Стапување во контакт Нашите односи не се веќе испреплетени со другата страна на улицата во која живееме (читај: каде што го ставаме нашето тело во кревет секоја ноќ) туку преку хиперлинковите во okno.mk 25 виртуелните мрежи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Така си минуваше времето, а во кралството ништо не се менуваше и кралот шеташе по улиците во истото, во што го роди кралицата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако за некоја храна му велеа дека е многу вкусна тој не ја допираше, знаејќи дека ќе му се слоши.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Држеше тогаш гостилница на крајот од улицата во големиот град.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не можеа да му го одземат тоа ни додека го водеа пред себе по долгата спружена улица во ветривото претпладне на пролетта.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа беќе безработното меткање и мртвилото на нивниот крај од улицата во сите идни денови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Наредните месеци Јана ангажира цела армија пријатели за да ја поврзат со фамозната Звечанска улица во Белград. ѝ беше животно важно каде се и што се случува со близначињата на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знаеш Младене, - чиниш почнува да води некој неврзан разговор, - кај сосетката од спротивната улица во куќата, криејќи дека таа е девојка, им се тутнала некоја распуштеница, а сите мислеле дека е чесна девојка, од чесно семејство.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Надалеку беше позната по својата црна магија заради што многумина ја избегнуваа и улицата во која живееше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пепелашка На долгата и една од двете најважни улици во населбата што изникна веднаш по земјотресот, тоа беше свадба за паметење.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесте и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ни сам не знам како стасав на проклетиот Пигал, во онаа кобна улица во која на секој десет чекори млади девојки ви предлагаат љубов.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Слепата улица во која живеев, сега - без Баждара, без Црните браќа, без животот на широчината - стана страшно здодевна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Влегоа во потполн мрак налик на оној во неосветлените улици во градот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тој многу сакаше музика и често потпевнуваше за време на претставата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сомневањето дека Марија може повторно да го остави, кај Сатурн се појави за Велигден во Кадакуес, каде што Роза Регас ги покани на заедничко едрење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како сега се сеќава на мигот кога првпат го виде; живееше во една куќа на главната улица во која таа често наминуваше. Како вчера да беше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Една недела подоцна на вратата се појави полицаец со вест дека е пронајдена само каросеријата на автомобилот на една споредна улица во Кадиза, двесте километри од местото на коешто го оставила Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесет и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Одат од една улица во друга и стасуваат до Кучешкиот пансион.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Мирисите не се мешаат, ами секој посебно му иде од кај улицата во која навлегува и спрема цвеќињата што растат во дворовите на куќите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А на улица во таа ноќ чекорите на патролите течеа како време.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Погодувате, тоа беше улица во едно сиромашно квартче, со накриво протегнати рушевини, со тела на куќи на кои пишуваше „куљар“ или „лимар“ на излижана и продупчена ламарина која ветерот може секој миг да ја подбутне.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тоа беше една улица во посиромашните квартови, со отворен пазар на кој обично имаше многу луѓе и врева.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Улицата во која скршна се спушташе надолу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Одеше сосема отсутна, замислена, по единствената права улица во градот. Во него првпат престојуваше. Сосем непознат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Голем бакшиш ќе добие од момчетооооо! — и пак го спушта гласот— Ако не му треба немууууу И така ќе ги изреди сите денешни новини ,по сите улици во Прилеп, и секаде кога ќе ја заврши последната, ќе запее „кикиригуууу".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во болницата (Неврндејл, Глазгов), со него постапуваа многу љубезно, внимателно и со почит.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Освен тоа, таа не можеше да го чува него заклучен, а не доаѓаше никако предвид тој да оди на улица во таква состојба.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
1. Една вечер, додека сѐ уште живеев на Големата Улица во Монро, ми дојде во посета Изаму Ногучи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Прозорците немаа ниту завеси ниту било каква заштита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова беше летото кога претседателот Кенеди стоеше покрај берлинскиот ѕид и говореше: „Јас сум Берлинец“, и ова лето беше последно пред бомбардирањето на Виетнам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
’50-тите Се сели во апартман на 75 улица во источниот дел на Њујорк. Мајка му доаѓа да живее со него. Фрици Милер му станува менаџер. Купува телевизор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Играчите тоа го докажуваат: потоа, зад сцената, ми кажуваат кои приказни најмногу им се допаднале. Kако да поминеш, удриш, паднеш и потрчаш.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дизајнира божиќни честитки и канцелариски материјал. Користи монотип техника за да добие разни ефекти при печатењето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Лето пред маршевите за еднакви права, доле, на југот; лето пред шеесетите да подивеат по мене, пред моето ателје да го преселам од 47. улица во Фектори, и пред медиите да почнат да известуваат за мене и за сите останати суперѕвезди.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
1953 Заедно со Ралф Ворд ја објавува „Љубовта е розов колач“ и „А е азбука“ од Корки и Енди.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас земав мало количество Обетрол, кој ми го препиша докторот, но дури и толку малку беше доволно да се добие оној Happy-go-go-feeling во стомакот кој те тераше да работиш, да работиш, да работиш.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
119 Иако трговскиот центар сака да се легитимира себеси како вистински центар на заедницата, заедницата што тој ја создава е исклучива по социо-економска линија: несаканите урбана групи како што се бездомните лица и сиромашните немаат право на влез.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Сегментација на 118 Joe Goss, “The ‘Magic of the Mall’: An Analysis of Form, Function, and Meaning in the Contemporary Retail Built Environment,” Annals of the Association of American Geographers 83 (1993):18. 119 Naomi Klein, No Logo (London: Flamingo, 2000), 194. 101 пазарот станува „водечки принцип на оваа мешавина од комерцијална и граѓанската активност“.120 Како резултат на тоа, клупите сѐ повеќе се отстрануваат од улиците во големите градски центри, не само за бездомните лица да ме ги користат како место за спиење, туку и за да се спречи одмор без потрошувачка.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Кога бевме млади студенти, единствена слика на човек што младите луѓе можеа да ја видат на улиците во Лондон беше еден постер на човек со сиви слепоочници, темен костум, бела кошула.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Макс Ернст некаде околу 1950 год., зборувајќи во Арт клубот во осмата улица во Њујорк, рече дека значајни промени во уметноста некогаш се случуваа секои 300 години, додека сега се случуваат секои десет минути.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А. Денет: Има ли потреба да се прави дистинкција меѓу популарната култура и високата уметност?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Аргентина, за Борхес, претставуваше купче пријатели, неколку национални и семејни митови, шпанскиот јазик, драгите места и драгите улици во Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но Аргентина беше многу повеќе од тоа: нација која од Перон во 40-ите години мина низ периоди на длабоки промени во својата општествена и политичка шминка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес одбиваше да ги признае тие промени и да им се прилагоди.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како што Леополдо Лугонес, водечкиот аргентински писател во 20-ите години, ја охрабруваше војската да се вмеша во политичкиот живот и да ја преземе власта Margina #32-33 [1996] | okno.mk 209 за конечно земјата да биде водена како војничка касарна, така правеше и Борхес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Авторот пак се најде во улицата во која што се наоѓаше зградата во која што таа работеше, пред самиот крај на работното време.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се симнавме на калливата улица во селото кој знае каде, пред куќата на тој човек.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Слични вести донела и Јосифова. По сите улици во чаршијата - раскажала таа - хајка од Турци, Грци и Евреи да ловат и убиваат егзархисти.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Бидејќи дуќанчето било на една од поглавните улици во Солун, било нужно во него да се смести мебел којшто би одговарал за овој дел од градот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Потоа скршнавме десно по една улица за која мајка ми рече дека порано била река и дека токму таму каде што чекориме течела вода кога била дете.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најпрво одевме по Широк сокак – главната улица во центарот на градот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)