уживање (имн.) - во (предл.)

Прашањето на сексуалните табуа, каде што, на пример, аналниот однос е најкарактеристичен, се поставува како двојна задача - во смисла на начинот на нивното сексуално практицирање и во смисла на нивното психоаналитичко, симболично значење: усмерување кон себе, кон некое примално задоволство.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тој начин и самото уживање во уметноста отворено се деконструира како анално.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Станав свесен, дека сега ние живеевме во два различни света, јас во мојот свет на маказарските белутраци и ендеци, свет на луѓе на кои не можев докрај да им влезам во душевната трага, свет на сеќавања и на обид да се дофати течението на времето и на судбините во него, додека нејзиниот свет беше свет на главниот град, на секојдневното одење-идење на работа во Центарот, на пробивањето меѓу автомобилите наутро, на ситните и покрупните злоби и зависти, на студијата за проблемот на власта која требаше дефинитивно да се напише, на борбата со тој проблем како со личен проблем или на повременото уживање во музиката на големите концерти, кои таа ги сакаше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се случуваше, тогаш, како по некое чудо, сè нешто му го одвлекуваше вниманието: преголеми обврски со работата, службени патувања или премногу сончеви денови, создадени за уживање во природа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Можеби сè уште не сме доволно свесни за Фројдовото откритие дека успешната социјализација се темели на “нагонот за смрт”. (Можеби нема ништо поопасно од “потполно” социјализираните луѓе?) Нацизмот стои на страната на “уживањето во културата”, значи до восхитеното почитување на културните норми: тој ја открива “сродноста меѓу желбата и законот” (Лакан).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таа димензија кај него, впрочем и кај нив, предизвикуваше взаемни симпатии.  Но, опиен од уживањето во првата, се чинеше апсолутна слобода, Цви не се обѕираше на тоа дека почна ја губи поддршката во својата нова заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На сите нив, од друга страна не им беа доволни зафати, зафатите врзани за подобрувањето на политичкиот статус на еврејската заедница, ниту неговата прва, а така благородна иницијатива, за обезбедување домови за сиромашните членови на солунската заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дури и Рафаел го губи, цртајќи ги нацртите за фреските за ватиканската Stanza, трпението за милност и достоинство кои и нему му стануваат напорни; во приказот на потопот се гледа склоност кон апстракцијата, радост и уживање во храброста, во насетената снага да се совлада не само убавината туку и Горгона, она стравичното.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа секако прво значи создавање на таков систем на надразби, што се квалитативно еднакви на оние што се запишани во регистарот на сензации што го творат половото уживање во стварниот okno.mk | Margina #22 [1995] 109 живот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И едниот и другиот го покажуваат тоа елементарно уживање во сликањето, притоа радувајќи им се на “настраните” содржини.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Презимињата се наведени според абецедниот ред онака како што стојат во Именикот и претставуваат избор од преостанатите деветнаесет милиони имиња. The falls Интересирањето за можностите една филмска енциклопедија да им биде соперник на Каталозите на целиот свет (Whole Earth Catalogues) од раните седумдесети години и уживањето во составувањето списоци поради нив самите, беа идеи што им претходеа на разни проекти обединети во филмот “The falls”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеме да се запрашаме каква улога во сите овие односи играат иронијата, мистификацијата, криењето, вештото манипулирање, деструктивната критика или чистото насладување во илјадагодишното здание на „ученоста“; истото можеме да го кажеме и за двосмисленоста на митската архетипска тема на хермафродитот, присутна во Дишановиот трансвестизам, за Мона Лиза со мустаќи итн.; можеме да се запрашаме дали би било добро да се преиспита извесното уживање во профаноста или, напротив, провоцирањето на публиката третирана како куп „лаици“? okno.mk | Margina #8-9 [1994] 197
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Иако екстази може да го зголеми уживањето во сексот, преголема количина создава еквивалент на алкохолен замор и ејакулацијата е речиси невозможна дури и при најнасилни обиди на мастурбрација.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И покрај искреното уживање во апсурдните и бизарни сексистички прикажувања, ироничното присвојување на женственоста од страна на машката геј-култура не изразува отсуство на лична вмешаност во тие прикажувања, ниту чувство на неранливост од симболичното насилство на редуктивните стереотипи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто во 1990 дојде „квир“-мигот, со неговата милитантна одбрана на девијантниот секс и на девијантните родови стилови, со неговите мажи во фустани, во кожа и со бисери, со неговото уживање во бучовските претстави и великоженствените театралности, неговото преосвојување на одозгорството и на одоздолството и неговото умножување (или преоткривање) на настраните подидентитети: на детенцето (twink), на меченцето (bear), на емото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машкото геј-присвојување на Ritorna vincitor! имплицира не само меѓуродова идентификација туку и истополова еротска желба, не само женствена субјектна положба туку и хомосексуална и мелодраматична положба – став на очајничка, забранета желба за воин јунак.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Активната пасивност на машката геј-култура, нејзиното уживање во подреденоста и нејзиното гордеење со неа, нејзината готовност да се идентификува со поимањата со кои се карикатурираат или се омаловажуваат жените и геј-мажите не треба да се сметаат за ратификација на тие поимања, туку за уште еден израз на кампската интуиција дека нема ништо надвор од моќта, дека малцинствата и стигматизираните групи не можат да бираат како ќе се гледа на нас и каква вредност ќе им одредува општеството на нашите животи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не сум баш сигурен дека многумина од нас би го прифатиле тоа како добар опис на кампската иронија, која – барем онака како што ја опишав – не им остава на своите практичари многу простор за самоизземање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“ Со што мора да сум искажал не вчудоневиденост од сексуалната ориентација на новиов пријател, која веќе, на мое целосно задоволство, ја имав утврдено, туку сум го искажал наеднаш сменетото чувство за неговото стојалиште во геј-милјето, како во некаков чуден базен каде што оние чинови на возрасен секс во каков што намерававме да се впуштиме се одвиваа на плиткиот крај, без многу опасност дека, од сите положби што ќе ги заземеме, нема да можеме за час да си го вратиме тлото под нозете, додека детските работи како што е слушањето бродвејски албуми... изискуваа од него да се предаде на речиси целосно нурнување во нешто за што мојот прв фобичен изблик потврдуваше дека е прилично длабочко. (22) ‌Бидејќи упатува на едно обликувачко, изолирачко искуство на несподелива сентименталност, настраната привлечност на бродвејскиот мјузикл – која го враќа геј-субјектот во неговото претсексуално, но екстатично уживање во „детските ствари“ и во сите тие срамни, незгодни емотивни премрежиња на самотното детство – им е многу потежок, многу погорлив залак на геј-мажите од возрасните задоволства на геј-сексот кои го потврдуваат идентитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Одново, сведоци сме на умножување на гламурозните и на абјектните улоги, како и на признание за уживање во самата мелодраматична форма. ‌Но ако она што го преоткриваме тука е хомосексуалната љубов кон мелодрамата, не можеме да не ја забележиме валоризацијата на мелодрамата како средство за искажување хомосексуална љубов, восхитот кон машкиот предмет на љубовта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најречовита и најсамосвесна забелешка, би рекол, му е следнава: „Но, причината поради која белците ја сакаат иронијата е што таа им овозможува да се си се позабавуваат и да им биде подобро во сопствената кожа“.419 Таквата иронија им овозможува на успешните шизички стрејт-белци, вклучително и на Ландер, да се справат со срамот поради тоа што се повластени и белци дистанцирајќи се од културата во која веќе спаѓаат, тешејќи се со можноста дека не се докрај вмешани во неа, ставајќи се над неа и надвор од неа благодарение на тоа што имаат критички поглед, како и преку идентификување со маргинализираните луѓе, што им овозможува и понатаму да си учествуваат во неа со почиста совест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потребни се други стратегии на отпор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, нивното уживање во него не исклучува свест за она што во врска со настаните претставени во филмот ги згрозило коментаторите од првата низа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Италијанските вдовици од Фајер Ајленд можеби се виновни за кражба на култура, но не и за бездушно уживање во женското страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И геј-употребата го интерпелира изговарачот на зборовите (во случајов и мажот што го напишал известувањето и мажот што треба да го прочита) како кралевита жена, како црнкинка, како робинка и како жена на која ѝ е судено да биде уништена од љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, нема ништо безбедно во таканаречените позитивни претстави – особено кога ја немате општествената моќ да ги зацврстите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фар на Милдред и затемнување. ‌Сѐ уште го слушам призвукот на уживање во гласот на мојот поранешен дечко кога ќе речеше, никому посебно, со најдобриот изговор на Џоан Крафорд што можеше да го извади (сосе мекото Л), „Губи се.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тоа не е сѐ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, укажува волја да се видиш себеси во таквите сексистички прикажувања.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не само што го означува одбивањето на геј-мажите да си ги надминат абјектните потекла туку и им го обележува упорното уживање во детински настрани задоволства што не произлегуваат непосредно од сексот – кој е единствениот извор од кој би требало да произлегува карактеристичното геј-задоволство, задоволството засновано врз геј-идентитетот, односно како што барем сакаме да мислиме денес.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сакале или не сакале, ние им подлежиме на општествените околности и на културните кодови што немаме моќ да ги менуваме (барем не на краток рок), на кои имаме моќ само да им се опираме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Функционира како проѕирна прекривка за опстојното практикување на „едностраното“, „неослободено“ пасивно играње улоги и за уживањето во него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, тој е општествена критика на дело бидејќи им се подбива на наводно зрелите примерни социјализации – на двојката, на правењето деца – и презазема една еволуциска фаза која одамна требало да ја отфрлиме, заедно со сексуалната неопределеност“.200 (Токму од слични причини Д. А. Милер уживањето во бродвејски мјузикли, дури и од страна на возрасни, го нарече „детска работа“).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Жедта за допир со месото, уживање во голите човечки тела. Зарем тука не е скриен апетитот кон човековото месо? “ (Новалис: Фрагмент 1209)
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„А сега – трчајте дома ако сакате да си го спасите животот!,“ извика некој од војниците, и стотици старечки нозе се затрчаа; трчавме, паѓавме, станувавме и пак трчавме, а зад себе го слушавме смеењето на војниците, исполнето со слаткиот звук на безгрижноста, со киселиот звук на уживањето во туѓата болка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка ми тогаш замина на неколку месеци во бањата Гаштајн, а јас отидов да живеам со Рајнер во неговиот дом.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бевме во добата на невиноста, во која кога ни се упатени срамежлив поглед и затскриено искажан копнеж, тие предизвикуваат ерупции во нашата душа, под тенката и нежна телесна обвивка, доба кога душата и телото се сѐ уште поврзани во едно; добата на невиноста, кога возбудата не знае дека еден ден ќе се претвори во рамнодушност или во нагон за задоволување само на телесните потреби, а тогаш, дури и кога ќе успее во себе да вткае страст, нема да има ни способност ниту пак желба да го претвори мигот на уживањето во малечка вечност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ужива, страда, тоа е исто. Тоа се нарекува уживање во негативно задоволство,“ рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во неделите не одев во домот на Рајнер, затоа што дома не знаев како да се оправдам, бидејќи тогаш библиотеката беше затворена за читателите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Војниците се смееја со слаткиот звук на безгрижноста, со киселиот звук на уживањето во туѓата болка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нобеловецот дава пример преку кој можеме да заклучиме дека „се зависи од тоа на кој начин ќе ја вреднуваме човековата исполнетост, потрагата по среќата, отстранувањето на сиромаштијата и правото на уживање во плодовите на својата работа“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Го задржуваше во себе чувството дека е нешто и уживањето во тоа чувство сега ја загуби својата привлечност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Претседателот на некој начин го стави во куќен притвор и му го лимитира уживањето во просторот на сопствениот дом.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба,  кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Освен тоа, вкусот кој е роден сам по себе зависи од набљудувачот: „Тогаш сфатив дека на гледачот, повеќе отколку на уметникот, уметноста му е дрога од навика, и затоа сакав да ги заштитам своите редимејди од тоа сквернавење“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Навистина, гледано од негов агол, одбраните предмети не беа во меѓусебен однос, “кој не би бил индиференција”, поставувајќи се над секое уживање во “прикладна форма” или во точното презентирање.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Уживањето во опипливите работи и парите, е тоа е зло.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но, дека е многу појако, дека е уметност да се научи уживањето во задоволството кое го дава силата што ја предизвикала таа болка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Пасија ми е сакањето на природните нешта и уживањето во нив.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Таков спој на доживувања, како уживање во себе, никој друг не е способен да ѝ ги даде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа гледање и уживање во својата убавина, таа нарцисоидност кај неа, се роди уште од младите години, во пубертетот: убавината што ѝ ја дала природата, настојуваше уште повеќе да ја разубави по вештачки пат дообликувајќи го телото со разни стегачи, градници и масажи, со негување на градите, со употреба на разни козметики, со одење кај козметичари и педикири, со одбрана исхрана, со следење на модна литература, со трошење на имотот на нејзиниот богат татко, а подоцна и со манекенство и позирање како фотомодел.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ќе нема љубопитство, ќе нема уживање во животот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Џоен и Френк Полард се искусни партнери и одамна најдобри пријатели: пребродени непогоди, уживањата во кои уживаа, горе долу добро лошо, илјадници заеднички оброци и спарувања останаа зад нивните сѐ уште витки тела.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Не очекуваме дека би можел да најде некакво уживање во гладувањето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Нема вистински крај на нивната посета; нема последно уживање во чистата светлина на нивното конечно место за одмор, го нрма свечениот проштален појадок со конечниот леб со сусам на балконот покрај море, нема последно пливање во базенот, последен сет на тенис, последниот лесен ручек во ресто­ранот во анексот, последното нуркање без костим за капење на гре­бенот близу до нивната омилена мала плажа, го нема потоа поспаното одма­рање врз лигештулите, последната купка во џакузи, последното доцнапо­плад­невно повлекување за последен пат да се води љубов на последниот љубовен начин, паѓајќи во сон, кожа крај кожа, во взаемна прегратка; го нема последниот повик за будење од тој сон, последниот предел и десерт.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А што се однесува до перформансот на Кулик може да се каже дека Запад наоѓа естетско уживање во набљудувањето на рускиот „пес” само под услов тој да не се однесува на вистински кучешки начин!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кулик, како неговиот претходник Диоген, наоѓа уживање во глумењето куче само кога други го набљудуваат.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Напротив, тие наоѓаат посебно уживање во страдањето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ако Кулик со својот експеримент не може да докаже ништо друго освен сопствената екзистенција на експериментатор, какво е тогаш неговото уживање во претставата, и исто така, зошто публиката е привлечена на неговиот перформанс?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сега, кога сликата е трансформирана во кристал, кога, да си признам, меѓу она што беше и она што замислувам дека било, сигурно постои не така безначајна разлика, моето уживање во буричкањето по минатото понекогаш е рамно на самото минато.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Вкусна, сочна – за мене уживањето во жените и доброто јадење беше исто.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Затоа што ако се впуштиме кон искуството во нив, сфаќаме дека нашите уши и нашите животи се менуваат, не така што добиваме обврска да го вкусиме Ичијанаги (или, кога сме кај тоа, Јапонија), за да ја добиеме својата дневна порција на убавина, туку така што во секој момент нѐ прави способни (било каде да живееме) сами да правиме своја музика (не говорам за било што посебно, само за отворањето на ушите и отворањето на свеста и уживањето во секојдневните шумови).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
34. Барај поради уживање во потрагата, а не поради наоѓањето...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
35. Вратата избира, не човекот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
40. Не цени ги овошките по нивните плодови ниту човекот по неговите дела; тие можат да бидат полоши или подобри.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
41. Ништо не се гради врз карпа, сѐ на песок, но мораме да градиме како песокот да е карпа...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сè до лани не сум го имала тој проблем и таква дилема никогаш не ме мачела.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако пак, заминев во Маврово, ќе бев по цел ден со мајка ми, татко ми и брат ми, друштво што го обожавам и со кое ми е особено убаво таму, зашто нема ни телевизор, ни телефон и ништо што би ги прекинувало нашите разговори, раскажувања, читање книги, уживање во природата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)