уво (имн.) - рамномерно (предл.)

Управникот извади шарено шамивче и се избриша по ќелата. – Гледам, веќе си почнал да броиш златници...добро...сè ќе биде... постепено... – иако скоро шепотеше, неговиот глас му ги пробиваше ушите рамномерно, но тврдо, како удари од чекан.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)