тупаница (имн.) - на (предл.)

Потоа го спушти пак окото на клучалката и кога виде дека Бонети се повлекува, почна да вика: Отвори! и да тропа со тупаници на вратата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Едно време се сви, ја стегна тупаницата на левата рака и ги стисна очите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
На крајот, упорните гласови го скршија повеќе и поцелосно отколку чизмите и тупаниците на стражарите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега, сега, повторував во себе. Сега, сега јачеа во мене одѕиви. Сега, сега, се стискаа тупаниците на Гавранот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ја тргна главата со гадење. Почна да мавта со рацете, удирајќи му тупаници на невидливиот душман.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но, тупаницата на отец Стефан Писмородецот биеше безмилосно ако јас читав со поинакви очи од неговите; еднаш прашав дали можеби Јов греши затоа што е безгрешен, и дали можеби Бог во таа книга е премногу суров, оти иако му ги враќа имотот и добитокот, и децата што претходно по ѓаволов наговор му ги зел – тоа не е истиот имот, не е истиот добиток, и што е најскрбно и за мене најнесфатливо – тоа не се истите чеда што му ги зел; прашав и добив тупаница не по крстот, ами по носот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој го стави српот на рамо, ги потпре тупаниците на колковите и се подисправи за да ја надвие болештината на крстот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)