Па стана, ги подвитка ногавиците до над колена, ги метна патиките во ретката трева меѓу камењата, и одејќи кон водата ги заврати ракавите до над лактовите.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кога ми го чуја гласот ме препознаа, поцрвенаа,  а потоа почнаа да ми мавтаат со рачињата  гледајќи низ мене:  како помодрува денот,  како се скаменуваат боските на мајка ми  и постапно како никнува трева  меѓу моите коски.
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)