торба (имн.) - во (предл.)

Кога патема помисли дека можеби ќе мора да се раздели од својот питачки стап, кој го носи осумнаесет години, од манастирската торба во која ја носеше иконата од свети Илија закитена со босилкова китка, — сети болка и тага на душата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оттогаш, кога времето ќе дозволеше, се состанувавме еднаш или двапати неделно, освен оние две недели во Кадаквез кога бевме заедно по цел ден. 26 искази за Дишан Историја Останува опасноста дека ќе излезе од торбата во која го ставивме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Чек.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа одговори потврдно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ги внесе врзмите во племната и ја скри торбата во ланската слама, но му се виде несигурно, та преку ноќта зеде копачка и една латвица, та, потемница, ги претури од торбата во латвицата и ја закопа длабоко во истиот ќош. Не заборави да задржи и кладе во ќесето десетина парчиња.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сивевица се израдува, и се исплаши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утредента, на зајдисонце, Ѓорѓи нарами торба во која Киревица му стави два пешника леб, сирење и неколку глави кромид и излезе надвор од селото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Треба да станува, да се облекува па да ги реди фурните со торбата во рацете.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не морав ни да ја спомнам дискетата што ја најдов во твојата торба во Германија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во истиот момент тетка ми, со патната торба во рацете, истрча налутено од куќата и, без да се поздрави со мене и со Ели, излезе низ дворната врата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Застана со колата под еден орев на средселото, ја потфати прирачната торба во којашто имаше пижами, две рала долна облека, еден џемпер за секој случај, две летни кошули, несесерот со нужните дрангулии, зелениот блок хартија и, се разбира, како што му беше препорачано, митото за Петра што неговата патна торба ја правеше значително потешка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кај црквата „Св. Димитрија“ ме престигна испотена средновечна жена, која забревтано влечеше по една тешка торба во секоја рака.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Влегов во зградата, односно бараката на Меѓуградската.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Колибата ја сочинуваа две одделенија, надворешно, мошне пространо, со сосаци и амбари покрај ѕидот, во кои се сместуваа житото, компирите, кромидот, а по диреците на клинови висеа торби во кои можеше да се најде грав, просо, лук, брашно и други потреби.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Крај него, со торба в раце, стоеше височко, русокосо девојче.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако не знаеше дека треската трупа врз мене црни парчиња мраз на ноќта во која еден човек стана факел, можеше да знае дека торбата во моите раце е на тој Онисифор со обетка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Знаеш, батко Онисифоре, дека сум на твоја страна. Остави ме. Болен сум.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На портата се појави мажот на Ребека во извалкана офицерска униформа со капетански чин на тврдите еполети, а веднаш по него, со бел мантил и торба во рацете, и таа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ване застана на полпат со торбата в рака.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Многу е пишувано за Павлос Мелас, но никаде не е напишано кога и каде водел барем една неколку минутна борба со турскиот аскер за ослободување на Македонија и никој не напишал што се случи, по неговото загинување, со неговата торба во која го имал златото со кое ги плаќал своите паликарја и кодошите...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаевме дека одат кон железничката станица. Влеговме меѓу луѓето, тргнавме со нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги гледав луѓето како цврсто ги стегаат торбите во рацете, некои од нив ги имаа опфатено со рацете, и ги имаа притиснато на градите, ги гушкаа цврсто како во нив да го имаа собрано сиот свој живот, и сега само се надеваа дека така зграпчен, така стегнат меѓу градите и рацете, ќе го сочуваат, ќе преживеат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка ми се скаменува со торбата в рака.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Требаше да ме видите како минував низ Широк Сокак кога корзото на големо беше во тек, со патната торба во десната рака и со неколкуте големи парчиња ѓон во левата што ги стегав до срце како да се, во најмала рака, чисто злато.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)