Тргна кон мене, преку таа нестабилна трамболина од отпадоци, како и било кој турист цупкајќи* преку синтетскиот тепих во некаков безличен хотел.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Си играв со дрвени, шарени коцки по мекиот, персиски тепих во големата дневна соба.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)