Светлината се лизгаше од левата на десната страна и пак се враќаше назад во согласност со ритамот на звукот што го произведуваше некаков спој на неонката над мене и ја распаруваше тишината удирајќи ме во темето со тежина на олово.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Со мака ја поткрева едната рака и нѐ фаќа за вратот, нѐ милува по темето со раката. Првин едниот, па другиот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потоа Лазор, задуман, си го чеша темето со врвовите на прстите на десната рака.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)