теме (имн.) - му (зам.)

И не се вратил по измитарената шубара што од испотеното теме му ја симнала подадена гранка на стара леска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На излез на животот под окна тешки, како излитен капут на теме му тежи и на плешки на оној кој го моли, додека блудничка плата дава.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Веѓите му беа споени над долгиот орелски нос, а под нив живо му сјаеа црните очи, две длабоко всадени јагленчиња над неговите издадени јаболчници.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се разбуди и не можеше да се сети дали сонувал и што сонувал, се отвори, со животворност на цвет, многу побрзо отколку што заспиваше, влажен под кошула и в чевли, сплеткан во чаршафот и со чувство дека низ светкавата, ќурчиски затегната кожа на темето му пробиваат неброј врвови на игли, се рабуди со едно недоизјаснето сознавање предизвикано од шум или од мирис или од продорност на нечии очи и скокна со брзо движење отварајќи ја вратата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На темето му се распрсна сончев зрак.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Околу него заиграа искри и секавичаво му се вратија на сонцето.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тогаш Адам Лесновец им свртел грб и потрчал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќелавото теме му беше обрабено со ореол од побелена коса, од која сѐ уште понекаде се наѕираше онаа нејзина темна младешка боја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)