Оттука, мелодраматичниот стил на машката геј-култура не ја третира љубовта како чиста страст и како чиста иронија, туку секогаш ја третира како нешто друго што, наместо да постои некаде меѓу нив, ги вградува елементите и на едното и на другото истовремено клонејќи од двете.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Единствениот начин да се анализира машката геј-култура е да се користи тој својствено машки геј-облик на читање кога се читаат стиловите што ги кали машката геј-култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Исто како што противтематиката на стилот не може да се сведе ниту на содржина ниту на форма, што значи дека таквата противтематика не може да се закачи ниту за мажественоста ниту за женственоста, па затоа не треба да се помеша ниту со длабочините на скриеното значење, ниту со безначајниот, чисто плотски сјај на површините, така и мелодраматичниот стил на машката геј-култура не дозволува никаква неволја, па и никаква емоција што би се разбудила од неволјата, да се доживува како чисто трагична и чисто патетична.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Внесеноста на машката геј-култура во стилот како сопствена тематика имплицира својствено машки геј-облик на читање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)