Грбот, задникот и бутовите ѝ беа добро исончани и темната боја од телото полека се претопуваше во полумракот кој ги бришеше рабовите на предметите во хангарот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
И како што поновите слики ги заменуваа оние постарите, телото полека му се кочеше од некој нов студ, поинаков од оној надворешниот – од студот на ужасот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Свежо искосената трева што му ги ороси лицето и телото полека свенуваше.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Движењето или редоследот на движењата стануваат одвишни, дури ни гласот не е доволно соодветен, најновата технологија покажува дека нашето тело полека се менува во некаков линиски код што ќе може да се исчита со сканер.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Нив неколкумина ги испратија први, ноќе.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)