телефон (имн.) - во (предл.)

Доколку некој работник се разбили или има некоја друга мака, веднаш ѕвони телефонот во „штабот“ и некој треба да се дигне од постела, да го земе „фолксвагенот“ и да оди на самото место.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Со телефонот в раце, почнаа да ми се лизгаат пораките на англиски, па бев веќе испраксирана, дури, ми се чини, звучеа поетично.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Телефонот во куќата на Јана постојано ѕвонеше. Овој пат Рада беше таа која постојано ја креваше слушалката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Телефонот во кујната на Јана упорно ѕвонеше, но немаше кој да го чуе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По неколку мига Круме Волнаровски го затвори телефонот. Тоа беше 27 март.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Преседов со мобилниот телефон в рака, додека не стигна кај пријателите во Дојран и додека не се врати назад дома. 24.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тогаш, неочекувано, заѕвони телефонот во хотелската соба.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Следниот ден, еден ден пред доделувањето на дипломите (имав единаесет петки и една четворка, се разбира, по физичко образование), ме свикаа по телефон во училиштето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Замисли да имам телефон во мојата глава, а ти исто така во твојата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас цело време претходно ти ѕвонам, ти не слушаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Внатре имаше шест телефони во еден ред.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тивко заѕвони телефонот во блиската куќарка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)