телефон (имн.) - ѕвони (гл.)

Некогаш дури му потекуваа и солзи од смеење.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Телефонот ѕвонеше. „Доброутро, Бартон. Овде Бартон. Сега е седум часот. Стани и уживај.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Телефонот ѕвони, а ние како да сме сите четворица топ – глуви, така се однесуваме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Телефонот ѕвонеше долго, долго, долго... тоа утро!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Освен, ако некој не е специјално заинтересиран и чека телефонски повик, е, тогаш, во таквите случаи, тешко си нему.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Обично е поинаку. Телефонот ѕвони- „растура“, а ние сите слушаме и никој не ја крева слушалката.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оние што не нè познаваат добро, велат, тогаш и тогаш ѕвоневме, ама, не бевте дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Телефоните ѕвонат, таму сообраќајка, онаму тепачка, а јас рецитирам.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)