ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Читателот ќе забележи дека болдираниот текст во „приказната“ упатува на белешка кон крајот на текстот – коишто ги има околу 160 во целата книга и каде што е разработен и објаснет споменатиот правен институт, се разбира онолку колку што тоа го дозволува расположливиот простор и колку што оценивме дека е доволно за ваков тип истражување.

Ценевме дека токму со ваквиот пристап [„лаичка“ наративна верзија + стручен текст во фуснота] ќе ја постигнеме нашата основна цел: текстот да биде лесно „сварлив“ за читателот кој не е правник, односно да не биде премногу правнички, несфатлив и тежок за читање; додека, пак, стручната компонента од анализата да биде дадена во една интервентна и ненаметлива форма, кон крајот на текстот – за да не преминеме во друга крајност, којашто ќе ја девалвира професионалната вредност на трудот.

Финалето ја враќа приказната кон малиот круг на семејството, а текстот во времето на сеќавањата.

Човек не е дрво Уште нешто е заедничко за текстовите во книгава - сите до еден се напишани вон Хрватска.

Како и вистинските барикади, текстовите во оваа книга не се обидуваат да ја прикријат спонтаноста низ која настанаа.

Напротив, критиката на хрватската стварност, како што е изложена во текстовите во книгава, отворено го признава својот деструктивен карактер.

Од неговата провокативна и храбра, но морално и идејно речиси беспрекорно позиционирана книга, “Барикади”, ние, за македонскиот читател и со оглед на нашиот контекст, одбравме шест есеи и дел од воведниот текст во книгата, сметајќи дека едноставноста со која се изречени сериозно промислените ставови на Буден ги квалификува (ставовите/есеите/самата книга) во своевиден водич за интелектуална “Таа македонска интелигенција еманципација на дезориентираниот всушност и не е никаков источноевропеец. инте­лектуален фактор Претпочитаме дека овие ставови на туку прост општествен Буден ќе бидат посебно важни во нашата слој, опортунистичка интелектуална атмосфера која, во светлината малограѓанштина во најлоша смисла на зборот. на срамните настани на универзитетот “Св.Кирил и Методиј” 8 okno.mk

Тој воведен текст во каталог кој обележува педесетгодишнина на едно друштво сметаме дека токму е симбол за дното што го допреа повеќето институции од дејноста на културата, и како тотална демистификација на немалата моќ која 50 години циркулира низ тие страотни стаорски канали ослободени од било каква светлина во форма на суд, компетенција, критичка валоризација, честопати и елементарна интелигенција.

Од друга страна Апфелблум го паметеше напредокот на својот талентиран ученик.

Shtraimel шубара, капа од кожув што ја носеле Ашкеназите, на јидиш Sinti малцинска етничка група слична на Ромите, прогонувани и уништувани од нацистите Sukkah колипки од прачки во кои се живеело и обедувало во текот на седумте дена на празникот Сукот Sukkot Празник на колибите, чествување на излегувањето од Египет и библиското четириесетгодишно патување на ослободеното еврејство предводено од Мојсие до Ветената земја Талмуд збирка на записи од доменот на еврејското граѓанско и религиозно право

Ustasha Хрватско националистичко и фашистичко движење

Жешов не беше мало место и во него се одвиваше жива активност, па сепак, брзината со којашто напредуваше, му го направи тесно ова место со над стотина илјади жители во кое се одржуваше интензивен трговски, но и духовен живот, каде се појавуваа весници на јидиш, беше формиран ционистички центар во кој Корец, сега со згаснати очи, тонејќи во сеќавањата и така излегувајќи од затворските ѕидови, се гледаше себе си, онака млад и запален активист под влијание на енергичниот рабин Апфелблум чии текстови во кои цврсто се заговараше ционистичката идеја, заедно со неговото име, многу познати меѓу ашкенаското еврејство, беа врежани и во неговата свест.

Само Првосвештеникот на Ерусалимскиот храм може да го изговори и тоа само во храмот кој, инаку, веќе не постои, правејќи го така тетраграматонот забранет за изговор од кого било, каде било Yamim Noraim Десетте денови на восхит, десетте денови помеѓу празниците на Рош Хашана и Јом Кипур  Yarmulke еврејско молитвено капче, обредна покривка што се става на тилот  Yehudim припадник на еврејскиот народ Yerushalaim Ерусалим Yeshiva талмудско училиште Yiddish јазик на ашкенаските Евреи, еврејски говор произлезен од германскиот јазик Yom Kippur Ден на искупувањето Дури и кога се работени врз историски настани или реални  личности, прозните текстови во оваа книга се остварени како  книжевни биографии, ликови и размисли - творби на чиста  авторска имагинација.

Со своите текстови во песните сакаше да ги демистифицира и ја користеше секоја прилика да го изрази гневот кон нив.

Има брат да го искапира целиот текст во еден здив, како народна песна, без точка и запирка!

Втората категорија, Преведувањето во културата на ЈЦ, ја проширува работата над поединечни текстови или автори со тоа што ја вклучува и работата врз влијанијата на текстот, авторот или жанрот, на апсорпцијата на нормите од преведениот текст во системот на ЈЦ и на принципите на селекцијата внатре тој систем.

Понатамошната евиденција на конфронтираните ставови околу преведувањето може да се извлече од начинот на кој образовниот систем во голема мера се потпира врз преведените текстови во процесот на учење, без да се обиде да го проучува процесот на преведување.

Исто како што хирургот, при операција на срцето, не може да го занемари телото што го опкружува срцето, така и за преведувачот е погубно да го обработува текстот во изолација од културата.

Колективниот договор, во ваков случај, може да се склучи по добивањето на известување од МТСП до синдикатот, односно работодавачите кои доставуваат барање за утврдување на репрезентативност на синдикатот односно работодавачите кои имаат најголем број членови (чл. 9 од ЗИДЗРО/јан.12); б) дополнително се уреди структурата на Комисијата (за утврдување на репрезентативноста), која и понатаму е составена од 9 члена, но сега на предлог на Владата, се избираат само 3 претставника, по еден од МТСП, Министерството за правда и Министерството за економија, а останатите 6 места се пополнуваат со именување на 3 претставника од страна на репрезентативните синдикати и здруженија на работодавачи (чл. 10 од ЗИДЗРО/јан.12).33 Беше избришан и противуставниот законски текст во чл. 213-в, кој регулираше дека синдикатот е должен да достави и пристапници од своите членови, како доказ за членство на работниците во соодветниот синдикат.34 3.

Но, и покрај фактот дека овие приказни внесуваат одредена детерминираност во животот, тие ретко успешно излегуваат на крај со сите непредвидени околности кои искрснуваат во “животот како таков”.

Исто како и текстовите во однос на вистинскиот живот, приказните коишто ги живеат индивидуите се полни со празнини и недоследности кои постојано се натрупуваат.

На пример, во 1994 година, Мекдијармид создаде компјутерски генериран ласерски печат на штица, кој сега се наоѓа во збирката на Националната галерија на Викторија во Мелбурн и кој слично упатува на Лезли Гор: на заднина со виножитни бои има текст во обратни виножитни бои кој гласи: „Мој е журот и ако сакам ќе умрам, срцка“169 (Спореди го насловот на филмот на Рандал Кејсер од 1996 за самоубиство поради сида „Мој е журот“.) Мекдијармид создаде и реплика на порнографско списание за ХИВ-позитивни геј-мажи, соодветник на Плејбој [Бонвиван], наречен Плејгбој [Бончумосан], наводно со написи насловени како Полумртов и изгор и Сексот и Т-клетката самец.

12. Мисирков го читал овој текст во Другарството на 21 септември 1903 год., пред донесувањето на Мирцштегската програма за реформа, но тој будно ги следел сите нејзини подготовки.

Со исклучок на третиот текст (кој, иако истргнат од врзопот текстови во кои се расправа за феминизмот во пост-комунизмот, дава одлична слика за феминистичките стремежи во поднебјето во кое и ние пр(о/е)живуваме), останатите текстови предочуваат дел од главните определби и настојувања на „западната“ феминистичка философија, како и нејзината поврзаност со постструктурализмот, постмодернизмот, (пост)прагматизмот, херменевтиката, феноменологијата, идеологијата, политиката.

Се работи за тип на текст во кој она што досега се нарекуваше филозофија, со помош на логичкото или научното или поетското или естетското, ќе може меѓусебно да се преведе (како превод не ја подразбирам едноставно транспарентната еквивалентност), едно со друго цврсто да се поврзе (greffer) или едно со друго да се спои, па така овие споеви дозволуваат тоа да се препознае и во текстот, во денешниот, не во модерниот текст.

Обвинувањето се состои во тоа дека моите текстови во одредена точка токму со жанровското мешање стануваат литерарни текстови, и дека поради тоа отпаѓаат од филозофијата која произведува дискурс кој е подложен на правилата на аргументацијата, верификацијата итн.

За да можам повеќе да речам за тоа, би морале заедно да анализираме некои текстови во кои се занимавам со литература, нпр. текстовите за Маларме, Бланшо или Целан.

7 ТЕМА раниот Томас Пинчон Иако расказаот “Small Rain” веројатно е најлошиот во збирката рани раскази “Slow Learner” (која неодамна - со исклучок токму на расказов кој сега го пренесуваме - се појави, на македонски, во издание на Темплум), вреди внимателно да се прочита, од неколку причини; прво, станува збор за Томас Пинчон, можеби најхерметичниот но секако највлијателниот американски писател во вторава половина на веков, авторот на романот “Gravity’s Rainbow”, еден од најтолкуваните романи по Џојсовиот “Улис”; второ (кое сигурно треба да биде прво), и покрај сите недостатоци (кои Пинчон самиот, во уводникот за книгата објавена 1984., безмилосно ги лови), се работи за исклучителна проза, проткаена со суптилни лирски пасажи и просто натопена во онаа веќе славна “пинчоновска атмосфера”, која тој, сликарски, со пар цртички, едновремено минуциозно и ноншалантно, ја создава; трето, длабочините и ранливоста на моментно најмоќната културна империја, американската, најдобро може да се разбере токму од онаа критична (критична и во двата смисла - и како “критичарска”, опсерваторска, и како нестабилна, несигурна за оној што набљудува) страна каде што стои Пинчон (вршејќи големо влијание врз онаа “лева”, нешовинистичка Америка); и четврто, не само затоа што е веројатно најголемиот американски писател во поново време (со само пет објавени книги за 35 години творештво!), туку (дури!) и поради едноставни трендовски причини (враќање кон шеесетите, grunge-движењето, види го последниот текст во “Маргина”!), Пинчон се наоѓа токму овде, токму сега и токму со овој избор... 8 Margina #1 [1994] | okno.mk

Голема економска несреќа комбинирана со етнички конфликти веројатно може да предизвика цивилна војна во секоја земја. Equivalents II Equivalents II, уште еден понов проект на Легради, се состои од комјутерски програм што продуцира облаковидни слики како одговор на внесениот текст во комјутерот од страна на гледачот.

Или пак, како што велат текстовите во нашиот темат, “дом е мојата меморија, мојот компјутер, мојата приказна”?

Најголем дел од текстовите во публикациите на секретаријатот беа напишани од него, правеше прилози за комшиското радио, а кога в канцеларија ќе снемаше струја од неговата фиока вадеше фазомер и се впушташе во истрага по местото на настанот.

Ом, Жар Ко Мраз и постшминкерот Боби кој едвај се провлече низ вратата бидејќи неговиот текст во Маргината што ја носеше под мишка штотуку се престори во.

Власите во Грција немаа и немат никакви права, не смееја да зборат влашки, да живеат во градовите туку мораа да останваат високо во планинските села, на песните им го менваја тексто во грчки и ги претставуват како нивни да се.

Уводните текстови во „ Тајмс“ беа пишувани на него, но тоа беше само tours de force, што можеше да го изведе единствено специјалист.

Вториот пак текст во новата рубрика е всушност една рецензија за поставената изложба во Гугенхајм музејот посветена на апстрактната уметност.

Патетичниот и „екстремистички” (западен, во онаа смисла на тој збор што имплицира баналност, т.е. непознавање и недостаток од емпатија кон било која Другост) текст за некогашниот гуру на рускиот андерграунд, Иља Кабаков, на некој начин е реплика на уводниот текст во оваа Маргина, за исто така рускиот уметник Кулик.

Следниот петок: - Ало? Ангелина овде. Излезе „Таа“. Еве баш сега го гледам твојот прилог.

Како што вели мојот неодминлив пријател Хорацио Цвикало: „Кога ти е во глава, приказната е прекрасна, кога ја кажуваш, веќе е малку полоша, а кога ќе седнеш и ќе почнеш (премногу) да мислиш како да ја запишеш, станува банална“.

Во четврток, точно пет минути пред пладне, го носам текстот во редакцијата, но Таа веќе е замината. Не на Халкидики, туку во Париз.

Инаку, сè би било едноставно (кога е веќе сложено) – како да ги распределам новите текстови во книга?

Освен тоа, другите се толку занимливи.

Накратко, бидејќи и нема дива природа ниту вистинска спротивставеност меѓу природата и културата, туку постојат само разликите меѓу едната и другата, текстот во кој името на другиот не е присутно секогаш наликува на прикривање, бришење, ако не и на цензура.

Им благодарам на д-р Волфганг Суцл од катедрата за Мировни студии при Универзитетот Инсбрук во Австрија и Арон Леви, куратор на павилјонот на САД на Венециското биенале на архитектура 2008 и професор на Факултетот за уметност при Универзитетот Пенсилванија во САД, за нивната концептуалната поддршка при работата на текстовите во оваа книга, од рафинирањето на првичните идеи до нивните информативни коментари во разните фази на работа врз текстот.

“Conversations with Braco Dimitrijević’s ‘The Casual Passer-By I Met...’.” Slought Foundation Online Content. (accessed 15 November 2007) Žižek, Slavoj. The Sublime Object of Ideology. London: Verso, 1989. 128 БЛАГОДАРНОСТ НА ВЕСНА

Значи, јас го најдов повторно овој текст во една книга пред две години во Швајцарија: книгата припаѓаше на библиотеката на една штотуку почината пријателка.

Театарска пасија во три става. (Го фрла текстот во воздух. листовите летаат на сите страни. Пауза.)

- Имплицирачките текстови во естетска смисла се наоѓаат помеѓу претходните одредувања, но во прв план ги ставаат “идеолошките”премиси насочени кон формирање на контекст во кој се разгледува одредената проблематика.

Било која форма на знаење која би му упатила предизвик на неговото скептично разбирање на светот наидуваше на негово снажно неодобрување, дури осуда.

Сите текстови во тематов се преземени од словенечкото списание “Casopis za kritiko znanosti”. превод: Ана Пејова okno.mk | Margina #32-33 [1996] 112 МУЗЕЈ НА ТОЛЕРАНЦИЈАТА Во Лос Ангелес, на булеварот Пико, што се наоѓа во средината на еврејскиот деловен кварт, неодамна отворија Музеј на толеранцијата.

Наместо тоа, тој ги усидри своите текстови во поредокот на интелектот, во одредливите води на библиотеката.

Она што го напиша за Пол Валери може да се примени и на него самиот.

Замислата за него настанала во Центарот Simon Wiesenthal.

„Во еден век кој ги обожува идолите на крвта, земјата и страста, тој секогаш повеќе ги сакаше луцидните задоволства на мислата и тајните авантури на редот.“

Музејот не се служи со музеалните зафати за претставување на објектите.