Бидејќи се претпоставува дека токму p ќе ја заврши целата метафизичка работа, p е доминантниот член на парот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Еден метафизички текст застапува извесна форма на присутност, p.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Иако подробностите за тоа како да се деконструира зависат од самиот текст И се разликуваат од случај до случај, постои една општа рамка.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)