татко (имн.) - го (зам.)

Кој татко го бараше во плевнава моја...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
XXXV На заминување, Татко го испрати Сокол Мечевски до Дрвениот мост.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко го фати блага дремка. Мајка беше тука. Го покри со наметка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко го поткрена капакот од сандакот. Почна да се ослободува задушна реа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко го зеде Куранот. Го отвори потамина, и почна да чита гласно една од сурите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
XVIII Со својот спокоен чекор, ниту забрзан, ниту забавен, Татко го предводеше малиот ешалон кон вакафот и кон џамијата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко го зазеде своето место. Последен пристигна помошник-министерот Алал Комби.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Нема што, како што вели на подбишега народот, татко го фати крстот, се огласува Боше, најмладиот од четирите Анѓелови синови, којзашто е овчар никогаш не стигнал да биде ни на свадби ни на закопи (од малечко ака со овците Јаузоски низ полето и по ридиштата) па не се одбира од ред, не знае дека кога се седи со постари на една трпеза, само се седи и се слуша тие што зборуваат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Татко го крена погледот од отворената книга. Задоволно во себе одобруваше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тука мораше да биде и Мајка. Речиси целото семејство. Само Татко го немаше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На прашањево на иследникот одговорив делумно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали би можел јас таквиот исказ да го протолкувам како твое уверување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дека ти од поодамна си раскрстил со оваа заблуда?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Пред малку, можеби сосема случајно (а можеби и не), твоето поранешно уверување дека другарот Ѓурчин ти е татко го нарече фама.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таква е, барем, визијата на класичната трагедија, онака како што по правило произлегува од јуначките судири меѓу мажите од различни поколенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Освен ако неавтентичноста што му е вродена на општествениот израз на чувството не се сфати како трагична, а не како комична – како сериозна наместо смешна или дефлациска – трагедијата не може да ја добие почитта што ѝ припаѓа во културна смисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не затоа што, ако се откажеме од него, ќе се усреќиме, туку затоа што тоа што ќе одбиеме да си го компромитираме посакувањето на она, правото, нема да постигне ништо и уште повеќе ќе нѐ унесреќи и ќе нѐ јадоса: ќе предизвика губење на малкуте вредни нешта во светот што навистина ги поседуваме и ќе нѐ натера да ги уништиме токму битијата што ни се најдраги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да се третира неавтентичноста што му е вродена на секој општествен израз на чувство како нешто помалку од трагично, да се одбива да се види во неа нешто помалку возвишено од грепкање по границите на смртноста, значи да не ѝ се дадат нејзиното целосно човечко значење и нејзината целосна човечка тежина, да се одбива да се признае како она што трагедијата тврди дека е: имено, погубен знак за длабокиот и болен расцеп што машката кавга со небесата или со таткото го отвора во самиот поредок на човечкото значење – симптомот на егзистенцијална криза што ја доведува во опасност самата општественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во него била вгнездена омразата на оние кои владејат спрема оние кои ќе владејат по нив, и стравот на оние кои владејат од губитокот на владеењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога започнал патријархатот, татковците го продолжиле обичајот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мама ќе потрча кон вратата, додека тато го стега наслонот на фотелјата со побелените прсти.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Дури и својот седумдесетгодишен татко го натерал да носи на грб камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со недели Панделиј Каламарис ни спиел ни честито каснал леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се сеќавам на еден настан уште од времето на виетнамската војна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имавме едно радио во облик на раширени крилја на паун, кое татко го донесе кога се врати од Цариград, кое како да беше дел од куќата крај реката Вардар во Скопје, дел од семејството.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXX И додека Татко го гледаше Камилски како со бавни чекори и куферчето книги се доближуваше до нашата куќа, се пренесе во мислите во денот на ненадејното вклучување на Камилски во балканскиот покер во нашата куќа со Татко и неговите пријатели.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го убедуваше Камилски дека во секој збор има историја, скриени значења кои не застаруваат со текот на времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го забележа неговиот немир, но не ги побара причините за тоа, туку остави да се искаже неговиот натажен пријател: Пријателе мил, си ставивме трн во здрава нога!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко го чувствуваше ненаметливиот притисок на Мајка и децата да заврши тајниот пакт со Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски имаше уште многу податоци од западните извори за јаничарството, но Татко го потсети дека беше време да се задржи на главната цел на нивниот проект: дали во списокот да се задржи овој збор и неговите деривации во балканските јазици, зашто ги очекуваше работа врз уште многу други зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXXVI Додека Татко го слушаше Камилски како се вдлабува во споредбата помеѓу језуитите и јаничарите, неговиот пријател размислуваше за продолжувањето на јаничарската идеја и по уништувањето на оваа воена формација од реформаторскиот султан Махмуд II во 1826 година.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Причината поради која Татко го доведе Камилски во оваа џамија била некогашната библиотека на медресата која била во состав на џамијата, којашто како по бројот на книгите, така и по нивната разновидност се вбројувала меѓу најголемите библиотеки во XV век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Балканвавилонци, во таа смисла е една археологија на балканската лингвистика и историја, и во неа е вклучено навистина знаење колку една библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книгите и ракописите од оваа библиотека исчезнале од пламените јазици на пожарите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во таа последна битка веруваше дека во судбината на Татко го открил вистинскиот балкански сојузник...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се чувствуваше како во луда трка по туѓите заемки кои се криеја во редовите на страницата на книгата, на моменти се чувствувал како со перото меч ја разбива пајажината во која се криеја старите зборови, со веќе потрошено значење, според многумина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го забележа нескриеното задоволство на Климент Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го забележа од чардакот уште кога тој се доближуваше кон нашата куќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Својот интелектуален содружник, Климент Камилски, овој Татко го наоѓа сосема случајно, во една партија покер (прекрасна метафора за балканските односи), и во него наоѓа силна потпора за својот животен, метафизички проект: да се изработи историја на падот на империите на Балканот, а причините да се најдат во јазичните супстанции.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го следеше секој негов поглед и на крајот очекувајќи бездруго да му се обрати, тој рече: Што имаш да кажеш против првиот предложен збор јаничарите, јаничарството, јаничаризам, за да предложиме тој конечно да биде избришан или не од употреба во балканските јазици, ако се прашаме ти или јас, односно обајцата?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
LIX Татко го затекна својот пријател Камилски во својата библиотека тажен, наведнат над своите речници, во потрага по последните турски заемки од речниците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка со години беше сведок на татковите илузии, најмногу извлечени од неговите бројни книги и записи како оние за козите, за јаничарите, за јагулите, за старите клучеви...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Али Фети во мигот замолкна. Татко го впиваше секој збор, на моменти сакаше со нешто да се надоврзе, да го праша својот вујко, но не се осмелуваше во ниеден миг да го прекине.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никако да се излезе на крај со овие проклети источни заемки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не, пропелтечува Сотирчо, тато го бараме.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
КОСТАДИН: Само срце се слуша!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: И тоа, и тоа, Костадине... Татко го даде... Го даде без мене...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Меѓу малкуте спасени Таткови книги, во чунот кој нѐ пренесуваше преку границата, Татко го забележа Мајкиниот каталог Ла Ринашенте. Мило ја погледна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше веќе разденето. Татко го беше отворил прозорецот на чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XVII Додека Татко го слушаше Игора Лозински, во неговата свест се прелистуваа нови страници од неговата Историја на Балканот низ падот на империите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На сета куќа ѝ лекна кога Татко го мина прагот...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко го слушаше длабоко во ноќта, со стишен глас, кога сите спиеја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко го поведе Игора Лозински во својата библиотека во која светеше жолтата ламба. Ја подзасили светлината.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Шишман му ја задржа раката, го замоли Љакета: - Љаке, рече, кажи му оти како татко го имавме.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Арамијата пак молбата на татка го налутила, па му удриле и ќотек.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
На Грива татка го пресретиле арамиите и сѐ му зеле.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Од неговото детство постои една анегдота, кога имал 4-5 години, и кога неговиот татко го пратил во полицијата со некакво писмо.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дедо се накренал да го удри, а татко го фатил за рака деда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Токму поради голема желба да работи научно тато го прифати местото во Институтот...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Таа тогаш се обидува да ви го објасни тоа што не може ниеден друг збор да го изрази, додека вашиот татко го слуша разговорот без да се вклучи во него...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И такво какво што го опишувате самото езеро што еден од вашите браќа го слика на ѕидот во вашиот нов дом крај реката Вардар во Скопје, се чини дека е обид да се оживее душата на езерото во новата татковина; и во истовреме, според нивните сугестии и коментари, се чувствува дека сите кои учествуваат во создавањето на новата фреска на ѕидот сакаат да ја видат во ова езеро татковината на нивната душа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бездруго невидливите радијации емитувани од книgите на вашиот татко го привлекле овој преведувач чиј мозок крие длабоки бразди.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Токму тука требаше да се бара.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Манго е едно овошје што мама и тато го јаделе во Египет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)