Неколку бесни удари на ветрот, неколку снежни виори - и нивната тага ќе биде скриена.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Наместо тоа, етикетата „мелодраматични“ им ги идентификува страдањата како само патетични.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
- По големата тага ќе го сретнеш на истиот човек на истото место.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Кога упорноста ќе биде посилна од очајот, кога тагата ќе ја победиш со насмевка, а смиреноста ќе го смири немирот.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Примената на етикетата „мелодрама“, тогаш, не предизвикува секогаш ефект на општествена исклученост и симболично насилство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но кога геј-мажите се нарекуваат себеси во прво лице со зборовите „мајка ти“, или кога тагата ќе си ја претстават преку намерната тактика и театралноста на дрег-изведбата – преку ироничното имитирање на италијанските вдовици – тогаш го пригрнуваат токму тоа декласирање и ги сместуваат сопствените чувства во категоријата на мелодрамата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А штом ќе се обележат со таа етикета, страдањата им стануваат еднакво несериозни – и, на крајот, еднакво потенцијално смешни – како жените и рајата од средниот сталеж чии страдања презрениот жанр на мелодрамата, со својата изместена сентименталност, ги сфаќа сериозно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)