суштество (имн.) - и (сврз.)

Во книгата „Кралот на мајмуните“, Бора Драшковиќ вели: „Човекот е дупло суштество и во него и двата лика, и мислечкиот и чувствителниот, се во спрега“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ги гледав тие ѕверовидни суштества и повторно почнав да треперам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
9. Вечната борба на ноелемакот за преживување, ми правеше да се веселам на ова суштество и на неговата одважност да си земе име спротивно на камелеонот, и така да ме направи да изгледам паметна.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Илјада пати подобар од Винстон, тој знаеше каков е навистина светот, во каква деградација живее масата човечки суштества и со какви лаги и варварства Партијата ја одржува таквата ситуација.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Душата на животните е тесно поврзана со нивната физичка природа; таа е сврзана со материјата и не може самостојно да постои и делува; постои само додека постои животното, зашто тоа не е духовно битие како човекот; таа не може да господари со своето тело како душата на човекот; тие не се разумни суштества и не можат да мислат; тоа својство му е дадено само на човекот; тие имаат само сетилни нагони и инстинкти; а човекот, како мисловна природа, е свесен за себе си, мисли за вечноста, за бога, за својот живот, за своите постапки, и на тој начин го обновува своето постоење; има психички живот, а животните си остануваат онакви какви што се создадени - неразумни битија; движењата им се условени од надворешни и внатрешни влијанија и нагони кои произлегуваат од физичката потреба да се одржат себе си и своето потомство; немајќи разум, немаат ни апстрактни појмови: за добро, за лошо, за вистина, за убавина.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)