суштество (имн.) - во (предл.)

Газењето и угнетувањето на Жената, вулгарните вицеви и арогантниот тон што го манифестира тоа суштество во темен костум на Жан-Пол Готје, веќе по првите неколку моменти смислено предизвикуваат отпор.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
О'Брајан беше суштество во секој поглед поголемо од него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И во суштина, иако не беше употребена за ниедна од тие цели, туку само за автоматски процес на производство - произведувајќи добра кои понекогаш беше неможно да бидат дистрибуирани - машината навистина и значително го подобри животниот стандард на човечкото суштество во еден период од околу педесет години, на крајот од деветнаесеттиот и почетокот на дваесеттиот век.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Меѓу вжештените извици, Ева балансираше како златокос палјачо со модри очи – од молчаливото насмеано кукле ќе се расприкажеше разгалената сестричка, а пак од оваа ќе проговореше некое стармало суштество во детско обличје.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кои се релациите помеѓу свеста, интернационалноста, и способностите во заднината кои ни овозможуваат да функционираме како свесни суштества во светот?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Шекспир, Венецијанскиот Трговец, Чин 3, Сцена I Ова е реалноста на човечкото суштество во која нашите животи се вкоренети.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Како суштества во реалниот свет, ние мораме да донесуваме многу одлуки во рамките на извесни временски ограничувања.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Никогаш немаше искусено, или немаше сонувано, дека може целосно да апсорбира друго човечко суштество во своето дишење и својата крв.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Овие особини диктираат на моменти да биде најпосакуваното и најомилено суштество во нечие друштво.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ѝ доаѓаше да кине месо од себе само да помогне, нејзиното чедо да не се јаде и да ги задржи двете најважни суштества во нејзиниот живот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дали ќе беше тоа татко ѝ на Калија, самарџијата Димо, дали попот Ставре, дали пак еден стуткан туѓинец, Унгарецот Миклош, кој по несреќа попадна во Скопје и кој, сличен во судбината со Бошко, Калија ја сметаше за единственото невино суштество во оваа превара со војни, освојувања и робење.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Волците еднаш сепак мораа да свикнат на таа безопасна светлина, што ја носеше тоа чудно суштество во нивната шума; за нив тоа се престори во едно ситно парче од големата месечина, донесено на тоа старо дрво, тие полека почнаа да настапуваат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дали тоа значи дека секој од нас има свој сопствен, строго определен пат низ животот, и тој наш пат само навидум се приближува, се среќава па дури и вкрстува со патиштата на нашите блиски?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Определувајќи се за прошетка на непостоечки суштества во измислени времиња и предели таа сметаше дека ме заштитува од грдите привиденија со кои можеби имаше и поблиски средби но не беше спремна да зборува за нив плашејќи се дека може случајно и премногу да ми ги приближи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како што е добро познато од историјата на психоанализата, човечкото суштество во процесот на станување говорен субјект минува низ симболичка кастрација која воведува пречка, недостаток од нешто, поради што субјектот засекогаш ќе биде лишен од целовитоста која животните сѐ уште ја имаат.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Неодамна западниот уметнички свет доби ново песо­лико човечко суштество во ликот на рускиот уметник Олег Кулик.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Грозни, грди суштества во оклопи: ги користеа своите сенки за да изгледаат поголеми.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во зракот на зениците каранфил две години расте, во дното на срцето, умира се раѓа, но сепак жигосано суштество во моминска песна завиткано ко месечина во облак молкум се тркала во душата...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И сега, кога Татко беше во зенитот на својата потрага по старите отомански документи во кои се сокриваше тајната на идентитетот на семејството, во потрагата по ракописната Атлантида во која се криеше историјата на заминатите и исчезнатите на неговиот народ и другите народи на Балканот под отоманска власт, се префрлуваше во потрагата по природните закони во откривање на еволуцијата на живите суштества во Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко беше видел и една од неговите изложби на живите суштества во Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Беше јасно дека храбриот биолог се доближуваше до другата слаба точка на Проектот: слевањето нова река во Езерото, чии последици, според категоричното тврдење на Цветан Горски, можеа да доведат, првин, до разнебитување на идентитетот и интегритетот на живите суштества во Езерото, а во еден подолг период и до самото негово исчезнување, колку и да беше тоа длабоко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Или како да го држи некое проѕирно суштество в рака.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)