султан (имн.) - земе (гл.)

Во истиот миг султанот зеде да зборува, гласот му беше мек, бавен и циничен - очигледно, се обидуваше да биде разложен и недосетлив - а речникот китен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)