ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Се приближува кон мене, стивнувајќи го гласот: - судбината ги отиснува на дланката своите траги како лузни... * * *

Онисифор Проказник здробен во метежни визии го сонувал искинато и многу поинаку отколку што го доживеал дневниот настан во кој пукале еден на друг и се колеле меѓусебно луѓе што никогаш не се виделе, што не ги знаеле дребните радости и јадрите маки на своите случајни противници и кои судбината ги соочила среде крстопат на животот и смртта, ги поставила со своја умешна но и подмолна стратегија едни наспроти други, кукулинците, во игра на случајноста, со повеќе љубов за дружината отколку за осумте горјани што најпосле и не морале да се арамии или наемници на оној сур и таинствен Али-бег со повеќе прстења од злато и секакви скапоцени камења на рацете отколку што имал влакненца по рабовите на црвените, некако чудно вжештени очни капаци за кои најмалку еднаш годишно барал мелем против јачменчиња.

Со силата на своето мото си поигруваш со судбините ги сотираш невистините..

Белки пу инаква судбина ги чека! ќе проговори еднаш длабоко замислена.

Најупорните или најгладните од дружината испекле нешто малку месо, изеле колку што можеле со последни сили опирајќи му се на сонот, она што останало го оставиле на двоколка за заспаните. Потоа со слатка ситост заспале.

Потоа тој, петроградски дипломец, со завршени студии по медицина и микробиологија, а Татко цариградски дипломец по правни студии, патот на судбината ги водеше кон Балканот, на бреговите на Езерото кое им се нудеше како дефинитивна татковина, губејќи ја надежта да се вратат во нивните земји.

Татко во својата судбина ги чувствуваше и изразитите парадокси од судбината на својот албански народ.

И судбината ги расеала нивните куќи по камењарот кога била пијана.